Charly De Pauw: verschil tussen versies

'''Charles Joseph Louis Georges De Pauw''' ([[Ukkel]], [[25 augustus]] [[1920]] – [[Anderlecht]], [[23 december]] [[1984]]) was een Belgisch projectontwikkelaar wiens naam onlosmakelijk verbonden is met het fenomeen van de [[verbrusseling]]. Hij was de drijvende kracht achter het [[Manhattanplan]], dat de [[Noordruimte|Noordwijk]] transformeerde van een volkse buurt in een hoogbouwgebied. De tientallen parkeergarages die hij in het gewest liet aanleggen, leverden hem de bijnaam ''King Parking'' op.

Op 13-jarige leeftijd nam Charly De Pauw de benen uit de [[kostschool]] waar hij was ingeschreven. Hij vluchtte naar [[Parijs]] en leefde van krantenverkoop op de [[Champs-Elysées]]. Na een zestal maanden keerde hij terug naar zijn geboortestad en ging er aan de slag als mecanicien in een [[Škoda Auto|Škodagarage]]. Hij was ook enige tijd persfotograaf, maar haalde in de praktijk vooral vrouwelijk schoon voor de lens.<ref>{{aut|Georges Timmermans}} (1991), ''Main basse sur Bruxelles. Argent, pouvoir et béton'', blz. 81 - [http://books.google.be/books?id=tgYwE03kV2IC&printsec=frontcover&hl=nl#v=onepage&q&f=false Lees op Google Books]</ref>

Hij trouwde met Claire De Rudder, met wie hij twee zonen had: Patrick (°1950) en Alain. Na de oorlog was De Pauw een handel begonnen in brandblusapparaten. Met graaf Philippe d'Ursel had hij de ''Société belge des Extincteurs Météor'' opgericht. In 1951 werden ze vervoegd door de net gepensioneerde generaal André van Sprang, peter van De Pauws zoon Patrick. De verdachte manier waarop het bedrijf tientallen overheidsopdrachten binnenhaalde, gaf aanleiding tot uitgebreide interpellaties in de [[Kamer van volksvertegenwoordigers|Kamer]] en bracht minister van Landsverdediging [[Etienne De Greef]] in verlegenheid.<ref>Volgens het [http://www3.dekamer.be/digidocanha/K0052/K00521675/K00521675.PDF verslag van de vergadering van 11 maart 1954] rezen onder meer vragen over Van Sprangs invloed op het uitschrijven van de opdrachten en over het leveren van tweedehands Amerikaans materieel. De Pauw had tijdens de oorlog contacten gelegd met Amerikaanse militaire kringen.</ref>

Dankzij zijn connecties maakte De Pauw in 1957 zijn grote intrede in de vastgoedwereld. Hij nam een belang in ''Terres et Domaines'', dat Météor opslorpte. ''Terres et Domaines'' was een vehikel van de Belgische haute finance, met onder meer de skiënde graaf [[Philippe d'Ursel]] en prins [[Rodolphe de Croÿ-Roeulx]] (1924-2013).<ref>"Private Kas Bank, een huis van vertrouwen voor gefortuneerden", ''De Morgen'', 21 Maart 1998, blz. 66</ref> Financiering bekwam De Pauw van Jean Cruysmans en zijn [[ING (bank)|Caisse Privée Banque]].

Zijn denken begon visionaire allures te krijgen. In september 1967 werd hij mede-oprichter en voorzitter van ''Brussels Airways'', een vliegtuigmaatschappij die nooit van de grond zou komen.<ref>{{aut|Georges Timmermans}} (1991), ''Main basse sur Bruxelles. Argent, pouvoir et béton'', blz. 85 - [http://books.google.be/books?id=tgYwE03kV2IC&printsec=frontcover&hl=nl#v=onepage&q&f=false Lees op Google Books]</ref> Doortastender ging het eraan toe bij zijn [[Manhattanplan]] voor de Noordwijk, dat niet minder dan 54 torens voorzag. Hij was boegbeeld en bezieler ervan, en waarschijnlijk ook bedenker van de naam.<ref>{{aut|Mathieu Van Criekingen}} (2010), "[http://belgeo.revues.org/6660#ftn2 Du vieux vin dans de nouvelles bouteilles? Une comparaison des opérations de réaménagement des quartiers Nord et Midi à Bruxelles]", in: ''Villes et grands équipements de transport'', blz. 49-64</ref> Hij had zijn voorstel om een [[World Trade Centers Association|World Trade Center]] (WTC) op te richten eerst in Antwerpen gepresenteerd, maar was er uiteindelijk de deur gewezen.<ref>Volgens Paula Marckx omdat De Pauw erop stond zijn uiteenzetting aan het stadsbestuur in het Frans te doen, hoewel hij Nederlands machtig was.</ref> In Brussel vond hij wel gehoor. Gebruik makend van een stedenbouwkundig kader dat speculatie aanmoedigde en grondrenten faciliteerde, kocht de groep De Pauw een gebied van 53 hectaren op in een dense volkswijk. De onteigeningen en uitdrijvingen verliepen in recordtempo. Heelder straten werden zonder elektriciteit gezet en de bulldozers reden al rond nog vóór alle goedkeuringen gegeven waren.

De Pauw was op korte tijd puissant rijk geworden. Alleen al het kapitaal van CDP bedroeg 665 miljoen frank in 1969, waarvan het echtpaar De Pauw er 117 miljoen had ingebracht. In 1974 kocht hij min of meer bij toeval een schilderij van Brueghel. Dit was het startschot voor ééneen van de grootste [[Pieter Bruegel de Oude|Brueghel]]collecties die ooit zijn verzameld.<ref>{{aut|Véronique Prat}} (1985), ''L'homme aux quarante Brueghel'', 16 blz., in: ''Les chefs-d'oeuvre secrets des grandes collections privées'' (Kunstensupplement Figaro Magazine)</ref> Op minder dan tien jaar tijd had hij veertig doeken in zijn bezit. Na zijn dood gingen 22 stukken onder de hamer bij [[Sotheby's]] (9 april 1986).