Vlaanderen in de Tweede Boerenoorlog: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Robot: automatisch tekst vervangen (-Kamer van Volksvertegenwoordigers +Kamer van volksvertegenwoordigers) |
||
Regel 3:
Door de [[Taalstrijd in België|Belgische taalstrijd]] waren er bij de Vlamingen nationalistische gevoelens voor het volk en de taal. De [[Zuid-Afrikaansche Republiek|Transvaal]] opende de ogen van de Vlamingen tijdens de [[Eerste Boerenoorlog]], die leidde tot de eerste Vlaamse Afrikanerbewegingen. Het waren echter vooral de Belgische socialisten die vanaf 1899 een heuse campagne voerden tegen de Britse vorstin uit sympathie voor de Boerenrepublieken. Voor het overige hadden de Vlamingen dezelfde motieven als de Nederlanders: hun stam- en taalverwanten zaten in de moeilijkheden en werden door het machtigste land bedreigd. Hoewel de steun groot was, merkten de Boeren er niet veel van. Waalse steun was er iets minder, hoewel er ook een redelijk aantal Boeren van Waalse afkomst waren. In 1900 deed de 15-jarige [[Jean-Baptiste Sipido]] in Brussel een moordaanslag op de Britse kroonprins uit protest tegen de Boerenoorlog. Later dat jaar kwam de Transvaalse president [[Paul Kruger]] naar Europa om steun te werven. Hij oogstte grote ovaties in Charleroi, Namen en Luik. Vlaanderen deed hij niet aan.
De Belgische regering had niets met de Boerenoorlogen te maken en wilde zich hier ook niet over uitspreken om een conflict met het Britse Rijk te voorkomen. De katholieke [[regering-De Smet de Naeyer II]] verschool zich achter de Belgische neutraliteit om de Britse oorlogspraktijken niet te veroordelen. Nochtans was er op 21 mei 1901 een meerderheid in de [[Kamer van
== Literatuur ==
| |||