Kracht: verschil tussen versies

Kracht heeft een grootte en een richting, en kan daardoor grafisch (visueel) worden voorgesteld als een [[vector (wiskunde)|vectorgrootheid]].

 

Het woord kracht is van [[Oergermaans]]e oorsprong, verbonden met het beeld van [[spier (anatomie)|spier]]spanning. Kracht betekent aanvankelijk de lichamelijke (spierkracht) of geestelijke (geestkracht) voorwaarde voor bepaalde handelingen, en later ook de uitvoering van de handeling, de kracht uitoefenen.

 

In de rechtspraak betekent kracht de geldigheid of werkzaamheid; een wet wordt van kracht of is niet meer van kracht. Ook buiten de rechtspraak komt de betekenis van werkzaamheid, vermogen voor: geneeskracht, daadkracht, overredingskracht.

 

Sinds ongeveer het einde van de 18e eeuw wordt het begrip kracht ook op mensen als drager van kracht betrokken: strijdkrachten, leerkracht, mankracht. In de 20e eeuw ook op machinaal opgewekte energie: krachtbron, krachtcentrale.

 

In het Engels heeft 'craft' zich ontwikkeld tot ambacht, handwerk, bekwaamheid.

 

Van het Griekse woord voor kracht, δύναμις, is de [[CGS]]-eenheid [[dyne]] afgeleid en het begrip [[dynamica]], de leer van beweging onder invloed van krachten. In de natuurkundige terminologie is 'kracht' al zeker sinds de 17e eeuw gelijkgesteld met het [[Latijn]]se 'vis'.

 

Het lange tijd weinig precieze en volgens tegenwoordige inzichten gedeeltelijk verkeerde gebruik van het begrip 'kracht' in de natuurkunde is grotendeels terug te voeren op de visie van Aristoteles op beweging, die tot ver in de [[renaissance]] doorgewerkt heeft. In deze visie is de grondslag van iedere beweging een werkende oorzaak, die we nu 'kracht' zouden noemen. Een daardoor veroorzaakte beweging eindigt vanzelf als de kracht niet meer werkt. Deze kracht kan alleen werken door direct contact, en wordt daarom in verband gebracht met de snelheid van het lichaam, een verband dat door latere commentatoren als [[evenredig]] uitgelegd werd.