Hovercraft: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
k Invulling parameters sjabloon |
||
Regel 8:
Aan de bovenkant van de hovercraft zuigt de motor lucht aan, zodat de druk onder de 'rok' van het luchtkussen op peil blijft. Zo kan de hovercraft enkele centimeters zweven boven water of land. Omdat er weinig weerstand is van wrijving met de grond (bij bijvoorbeeld auto's is er wel weerstand door de wrijving tussen de banden en de weg) is er weinig kracht nodig om een hovercraft met hoge snelheid te laten varen of zweven. Ten opzichte van een conventioneel [[schip (transportmiddel)|schip]] gaat een hovercraft dan ook sneller.
Doordat een hovercraft boven water zweeft, kan hij vrij gemakkelijk het strand opvaren. Er is geen haven met diep water en een aanlegkade nodig. Een nadeel van de hovercraft is dat hij gevoelig is voor wind en golven, waardoor passagiers aan boord vrij snel [[zeeziek]] worden.{{Bron?|welke onderbouwing|2019|01|29}}
[[Bestand:SRN4 Hovercraft Mountbatten Class.jpg|thumb|De BHC SR-N4, 's wereld grootste passagiershovercraft.]]
Regel 21:
De Britse ingenieur Cockerell begon zijn eerste experimenten met een [[stofzuiger]], een paar conservenblikjes en een weegschaal. Daarmee liet hij zien dat hij een flinke kracht kon uitoefenen op het oppervlak van de bovenkant van de weegschaal, simpelweg door een stofzuiger lucht te laten blazen in een open blikje dat hij omgekeerd vlak boven de weegschaal hield, zodanig dat er maar weinig lucht kon weglekken. Het bekendste merk stofzuigers in het Verenigd Koninkrijk was destijds het Amerikaanse [[Hoover (bedrijf)|Hoover]]. Toch hebben Cockerells eerste experimenten met een stofzuiger ''niets'' te maken met het begrip "Hover-craft". De naam komt van het Engelse werkwoord ''to hover'' dat "zweven" betekent.
Aan Cockerell komt de verdienste toe, dat hij in de [[1950-1959|jaren 50]] systematisch onderzoek deed, met als doel de luchtspleet tussen romp en het water flink te vergroten. Eerst probeerde hij dat primair met het creëren van een soort luchtgordijn, door aan de omtrek van de romp lucht onder hoge druk naar beneden te blazen (high pressure jet). Bij de latere ontwerpen werd gebruikgemaakt van een of andere soort plooirok, die flexibel kon meebewegen met de golven van het water of de contouren van het terrein en die tegelijk het luchtverlies onder het luchtkussen flink beperkte. Uit dit laatste concept is de hovercraft voortgekomen zoals die
In de beginjaren werd hoofdzakelijk gemikt op een ontwerp met een zo groot mogelijke luchtspleet tussen het vaartuig en het water. Pas tijdens de verdere ontwikkeling van de 'plooirok' groeide het besef, dat die zeer flexibel en zo hoog mogelijk moest zijn. Dat bleek uiteindelijk belangrijker dan de luchtspleet zelf, omdat zo de zeewaardigheid sterk verbeterde en tegelijk ook het brandstofverbruik daalde.
Regel 71:
Boek: Theory and Design of Air Cushion Craft. Auteurs: L.Yun en A.Bliault.
Uitgever: Arnold publishers London, UK. Jaar 1e druk: 2000
{{ISBN
Geeft uitvoerige informatie over het ontwerp van hovercrafts.
Regel 77:
Uitgever: Hodder and Stoughton Ltd. Sevenoaks Kent UK. Jaar 1e druk: 1960,
jaar 4e druk: 1984
{{ISBN
== Externe links ==
| |||