Keizer Frederik I Barbarossa: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Dit lijkt me juist beter, ik zie de stijlfout niet Versie 52641022 van 62.235.119.89 (overleg) ongedaan gemaakt. Label: Ongedaan maken |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 27:
==Strijd om Zuid-Italië==
[[Bestand:Keizer Frederik I Barbarossa penning 1152-1190 geslagen Nijmegen.jpg|thumb|260px|Denier of [[penning]] met Keizer Frederik I Barbarossa, geslagen in [[Nijmegen]].]]
Toen [[Rogier II van Sicilië]] in 1154 stierf liet Frederik zijn oog vallen op Zuid-Italië. Zijn doortocht door Italië liep niet van een leien dakje. Ter hoogte van Milaan werd hij tegen gehouden. In 1155, liet Frederik zich in [[Pavia (stad)|Pavia]] met de [[IJzeren Kroon]] van Lombardije tot koning van Italië kronen. Dan reisde hij verder naar Rome, daar verwijderde hij [[Arnold van Brescia]] van de macht. Uit erkentelijkheid kroonde [[
Paus Adrianus kwam tot een [[Verdrag van Beneveto|vergelijk]] met [[Willem I van Sicilië]] en erkende hem als koning van Zuid-Italië. Om de situatie nog erger te maken, kreeg Frederik in 1157 te Besançon een brief van Adrianus, in de hoedanigheid van de toekomstige [[Paus Alexander III]].<ref>↑ Georg Waitz und Bernhard von Simson (Hrsg.): Scriptores rerum Germanicarum in usum scholarum separatim editi 46: Ottonis et Rahewini Gesta Friderici I. imperatoris. Hannover 1912, S. 174 (Monumenta Germaniae Historica, Digitalisat) </ref> Toen Rainald van Dassel de brief van de paus voorlas aan het hof (de brief was natuurlijk in het Latijn, en Rainald vertaalde de brief voor zijn toehoorders in het Duits) waarin werd gesuggereerd dat de keizer een vazal van de paus zou zijn. De pauselijke gezanten leken dat niet erg tegen te spreken, waardoor het keizerlijke hof nog erger beledigd was. Vanaf toen kon Frederik het bloed drinken van Alexander. Na de dood van de toenmalige [[paus Adrianus IV]] (de enige Engelse paus) in 1159 ontstond een onverkwikkelijke situatie. Bij de verkiezingen voor de nieuwe paus waren de partijen verdeeld: er was een pro-keizerlijke partij en een pro-Siciliaanse partij. De pro-Siciliaanse kandidaat leek gewonnen te hebben, maar toen dat aangekondigd zou worden, trok de pro-keizerlijke kandidaat opeens de officiële mantel uit de handen van de bode en riep zichzelf tot paus uit. Hij werd [[paus Victor III]]. De pro-Siciliaanse kandidaat vertrok stilletjes uit Rome, en riep zich later tot "echte paus" (Alexander III) uit.
| |||