Napolitaans sextakkoord: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k In 2e kopregel: link naar "Subdominantakkoord" |
||
Regel 1:
[[Afbeelding:Napolitaans sextakkoord.jpg|thumb|400px|Voorbeeld van het Napolitaans sextakkoord]]Het '''Napolitaans sextakkoord''' (ook wel '''Napels sextakkoord''' of kortweg '''Napels''' genoemd) is een [[Alteratie (muziek)|gealtereerd]] [[Akkoord (muziek)|akkoord]] in de muziek dat bestaat uit de eerste [[Omkering (muziek)|omkering]] van het akkoord op de verlaagde tweede [[trap (muziek)|trap]] in [[Mineur (muziek)|mineur]]. Het is feitelijk het [[subdominantakkoord]] met in plaats van de kwint een verlaagde [[sext (muziek)|sext]].
Het akkoord heet Napolitaans omdat het veelvuldig in de [[Napolitaanse school]] gebruikt werd. Deze school omvatte componisten als [[Alessandro Scarlatti]], [[Giovanni Battista Pergolesi|Pergolesi]], [[Giovanni Paisiello|Paisiello]], [[Domenico Cimarosa|Cimarosa]] en andere belangrijke 18e-eeuwse componisten van [[Italië|Italiaanse]] [[opera (muziek)|operamuziek]]. Het akkoord komt veelvuldig voor in de harmoniek tegen het einde van de 17e eeuw, in bijvoorbeeld werken van [[Giacomo Carissimi|Carissimi]], [[Corelli]] en [[Henry Purcell|Purcell]]. Het was tevens een favoriet stijlkenmerk van de klassieken, zoals [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] en in het bijzonder [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]], die het akkoord uitbreidde tot de grondligging en de tweede omkering (bijvoorbeeld in de openingsmaten van het ''[[Strijkkwartet nr. 11 (Beethoven)|Strijkkwartet op. 95]]'', het tweede deel van de ''Hammerklaviersonate'' en vlak voor de reprise in de ''[[Pianosonate nr. 14 (Beethoven)|Mondscheinsonate]]''.
| |||