Waterlot: verschil tussen versies

'''Waterloten''' zijn snelgroeiende twijgen die ontstaan aan een boom of struik als deze opeens de neiging vertoont zijn bladoppervlakte te herstellen. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Sommige boomsoorten (bijvoorbeeld [[Linde (geslacht)|linde]] en [[Prunus|kers]]) hebben een sterker neiging om waterlot aan te maken dan andere.

 

Als een boom sterk [[snoeien|gesnoeid]] wordt (meer dan 20% van het bladoppervlak) wordt het evenwicht tussen het wortelgestel en de kroon verstoord. Als er meer wortel is dan [[kroon (plant)|kroon]] reageert de boom hierop door lange stakerige loten te vormen (vaak uit slapende knoppen).

 

De snoeimethodes die in de [[fruitteelt]] worden toegepast zijn meer gericht op een hoge opbrengst dan op de gezondheid van de boom. Doordat de bomen jaarlijks gesnoeid worden ontstaat er veel waterlot (dat ieder jaar weer wordt weggesnoeid). Als een fruitboom niet gesnoeid wordt zal hij nauwelijks waterlot maken.

 

Als een boom 'slecht wordt' uit zich dit vaak in de vorming van waterlot op de [[stam (plant)|stam]] en de dikste takken onder in de kroon en het afsterven van twijgen boven in de kroon. Hierdoor komt het bladoppervlakte dichter bij de stam. Mogelijke oorzaken hiervoor zijn dat een deel van de wortels verdwenen is (bv. door graafwerkzaamheden, verandering in de [[grondwaterspiegel]] of gebrek aan zuurstof veroorzaakt door bodemverdichting) of dat de boom moeite heeft de voedingstoffen te transporteren omdat de transportkanalen beschadigd zijn door insecten of schimmels.

 

Als een boom of struik ineens meer licht beschikbaar heeft zal deze reageren door waterloten te vormen.

 

Manieren om waterlot te voorkomen of te beperken zijn:

* niet meer dan 20% van de kroon (gemeten in bladoppervlak) ineens wegsnoeien