Belgische monarchie: verschil tussen versies

De '''Belgische monarchie''' ontstond in [[1831]] toen [[België (hoofdbetekenis)|België]], na de op [[Nederland (hoofdbetekenis)|Nederland]] bevochten onafhankelijkheid, een eigen koninkrijk vormde. De koningstitel werd toebedacht aan [[Leopold I van België|prins Leopold van Saksen-Coburg en Gotha]], die – naar het idee van de [[volksmonarchie]] – ''Koning der Belgen'' werd. Na hem regeerden [[Leopold II van België|Leopold II]], [[Albert I van België|Albert I]], [[Leopold III van België|Leopold III]], [[Boudewijn van België (hoofdbetekenis)|Boudewijn]], [[Albert II van België|Albert II]] en [[Filip van België|Filip]]. Met uitzondering van Leopold I, die [[Lutheranisme|luthers]] bleef, zijn de Belgische vorsten [[Rooms-katholicisme|rooms-katholiek]].

De Zuidelijke Nederlanden maakten deel uit van het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]]. De Zuid-Nederlandse adel was echter hoofdzakelijk Franssprekend. De bom barstte in 1830 en [[Belgische onafhankelijkheid|België scheidde zich af]] en koos voor een constitutionele monarchie. De prille natie trachtte een staatshoofd te vinden dat aanvaardbaar was voor de grote mogendheden in Europa. Door het [[Nationaal Congres (België)|Nationaal Congres]] werd op 3 februari 1831 de zestienjarige [[Lodewijk van Orléans (hertog van Nemours)|Lodewijk Karel van Orléans]] aangewezen als troonopvolger. Hij versloeg in de stemming de twintigjarige [[August van Leuchtenberg]], zoon van [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]]s stiefzoon [[Eugène de Beauharnais]]. In de stemming van het Nationaal Congres eindigde [[Karel van Oostenrijk-Teschen]] als derde. Geen van deze drie kandidaten viel in de smaak bij de internationale mogendheden, die nauw betrokken waren bij de vormgeving van het Belgisch koninkrijk. Ook in beeld was de Nederlandse kroonprins [[Willem II der Nederlanden|Willem]], die het Nationaal Congres vooral bekoorde vanwege zijn vermeende liberale opvattingen.

Het Belgisch vorstenhuis is oorspronkelijk afkomstig uit het Duitse [[Hertogdom Saksen-Coburg-Saalfeld|Saksen-Coburg-Saalfeld]], later [[Hertogdom Saksen-Coburg en Gotha|Saksen-Coburg en Gotha]]. Deze dynastie was populair na het [[Congres van Wenen]]; leden ervan belandden op de tronen van Groot-Brittannië, Bulgarije, Portugal en België. De door het Saksen-Coburg en Gotha-huis geweigerde kronen van Griekenland en Roemenië gingen naar het Huis van [[Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg-Oldenburg]] voor Griekenland en het Huis van [[Hohenzollern-Sigmaringen]] voor Roemenië.

De koning heeft ook rechten. Hij verschijnt op [[postzegel]]s en op [[muntstuk]]ken (zie [[regaal voorrecht]]). Als staatshoofd heeft hij recht op een [[Civiele_Lijst_van_de_KoningCiviele Lijst van de Koning|Civiele Lijst]], om zijn onkosten te dekken. Hoewel zijn politieke macht [[de facto]] ingeperkt is, kan hij in principe ministers benoemen en ontslaan en het parlement laten ontbinden. Hij staat aan de wieg van elke nieuwe regering en tekent alle wetten en koninklijke besluiten. Tijdens regeringsvormingen kan hij zijn invloed uitoefenen, door de garantie van het [[colloque singulier]]: tijdens audiënties speelt hij zijn rol met discretie.

:''Néanmoins, mon désir est que le titre et le nom de Princesse de Réthy soient conférés à mon épouse. Et mon intention est, à ce moment, d'ajouter à nos titres et noms personnels celui de Prince de Réthy, nom d'une terre familiale belge ... La descendance éventuelle de mon second mariage a légalement droit aux qualificatifs, titres et noms de leur père, c'est-à-dire Altesse Royale, Prince et Princesse de Belgique, Duc et Duchesse de Saxe, Prince et Princesse de Saxe-Cobourg-Gotha, qu'elle portera. Dès que ma liberté de Souverain me sera rendue, je demanderai au Gouvernement de l'époque de réaliser légalement mes intentions.'' <ref>Keyes, Roger, Echec au Roi, II, Editions Duculot, ..., ...</ref>