Posidonius: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kiro Vermaas (overleg | bijdragen)
Categorie gewijzigd.
Regel 7:
 
==Reizen==
Posidonius heeft vele reizen door de hele [[Romeinse rijk|Romeinse wereld]] gemaakt, en zelfs daarbuiten, om wetenschappelijk onderzoek te doen. Hij deed onder andere [[Achaea (Romeinse provincie)|Griekenland]], [[Hispania (Romeinen)|Spanje]], [[Africa]], [[Dalmatia|Dalmatië]] en [[Gallië]] aan. Aan de Atlantische kust in Spanje nam hij de [[Getijde (waterbeweging)|getijden]] waar en bracht die in verband met de [[maan (hoofdbetekenis)|maan]]. In Gallië bestudeerde hij de [[Kelten]]. Hij liet beschrijvingen na van wat hij bij hen zag: dat mannen zich lieten betalen om hun keel door te laten snijden als vorm van amusement en dat men schedels als trofeeën aan de deur sloeg. Maar hij zag ook dat de Kelten respect hadden voor de [[druïde]]n, die Posidonius voor filosofen aanzag. Een geografisch werk van Posidonius over de landen waar de Kelten leefden kan als bron hebben gediend voor de ''Germania'' van [[Publius Cornelius Tacitus|Tacitus]].
 
==Filosofie==
Regel 14:
Uit de brokstukken van zijn werk is het niet op te maken, maar als we het getuigenis van [[Lucius Annaeus Seneca|Seneca]] mogen geloven<ref>Epist. 90, 20: ''Ecce Posidonius, ut mea fert opinio, ex his qui plurimum philosophiae contulerunt.'' Zie het proefschrift van Samuel Blankert: ''Seneca over natuur en cultuur en Posidonius als zijn bron'' (Amsterdam, 1940) voor de betekenis van deze brief voor onze kennis van Posidonius.[http://www.worldcat.org/title/seneca-epist-90-over-natuur-en-cultuur-en-posidonius-als-zijn-bron/oclc/9524111&referer=brief_results]</ref>, dan is zijn betekenis voor de [[filosofie]] zeer groot geweest.
 
We weten dat zijn werk een religieuze toon had, waarin hij trachtte al zijn wetenschappelijke kennis tot één (filosofisch) geheel te maken. Hierin vertoonde hij [[Platonisme|platonische]] trekken. Zo ook in zijn opvatting omtrent de menselijke ziel. Een innovatie namelijk binnen de Stoa op ethisch / psychologisch gebied was dat hij afstand nam van [[Chrysippos|Chrysippus']] opvatting dat emoties onjuiste oordelen waren; volgens hem zijn emoties aangeboren, waarbij het er omerom gaat hoe hier meehiermee om te gaan, concreter: hoe ze in toom te houden. In zijn werk ''Over de emoties'' gaf hij aan dat in de ziel een zelfstandig, niet-rationeel element huist, dat zich tegen de rede kan verzetten. Hij volgde [[Plato (filosoof)|Plato]] niet in diens driedeling van de ziel, hij hield vast aan de opvatting dat de ziel een eenheid was. Daarom sprak hij van irrationele vermogens van de ziel. Zijn uiteenzettingen met de opvatting van Chrysippus zijn overgeleverd door [[Galenus]]<ref>''De Hippocratis et Platonis Decretis''</ref>.
 
Hij geloofde - in tegenstelling tot Panaetius - in de waarde van de [[astrologie]]. De samenhang van alles in het [[heelal]] telde bij hem zwaar: de maan heeft invloed op de getijden; [[klimaat]] en [[landschap (hoofdbetekenis)|landschap]] worden beïnvloed door de stand van de [[zon (hoofdbetekenis)|zon]], en dus ook het leven van de mensen die in een bepaald gebied wonen.
 
Traditioneel werden binnen de Stoa de onderdelen van de filosofie vergeleken met een tuin: de [[logica (hoofdbetekenis)|logica]] is de beschermende muur eromheen; de bomen in de tuin zijn de [[natuurfilosofie]], en de vruchten aan de bomen zijn de [[ethiek]]. Posidonius evenwel vergeleek de filosofie met een levend wezen: de natuurfilosofie is het vlees en bloed, de logica zijn de botten en pezen die het lichaam bijeen houden, en de ethiek is de ziel (en daarmee het belangrijkste).
 
{{Appendix||2=