Jan Willem IJzerman: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 4:
| onderschrift = Groepsportret van lokale bestuurders met hoofdingenieur van Jan Willem IJzerman
| volledige naam = Dr. Jan Willem IJzerman
| geboren = [[Leerdam (hoofdbetekenis)|Leerdam]], [[9 april]] [[1851]]
| overleden = [[Den Haag]], [[10 oktober]] [[1932]]
| huidige functie =
| sinds =
Regel 20:
| website =
}}
'''Jan Willem IJzerman''' ([[Leerdam (hoofdbetekenis)|Leerdam]], [[9 april]] [[1851]] - [[Den Haag]], [[10 oktober]] [[1932]]) was een [[ingenieur]] bij de aardoliewinning in [[Nederlands-Indië]], lid van de [[Tweede Kamer]], voorzitter van het [[Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap]] en een belangrijk persoon voor het behoud van de [[Borobudur]] en andere tempels op [[Java (eiland)|Java]].
 
Jan Willem IJzerman was de zoon van Arie IJzerman, hoefsmid te Leerdam, en Johanna van Malsen. IJzerman trouwde op 27 februari 1873 met Francisca J.J.A. Junius. Na haar overlijden op 2 juni 1890 hertrouwde hij op 14 juni 1892 met Suzanna C. Koch. Uit het eerste huwelijk had hij drie dochters, uit het tweede twee zoons en drie dochters, en hij was de schoonvader van [[Hermien IJzerman]]. Na een opleiding aan de [[Koninklijke Militaire Academie]] werkte hij een paar jaar in [[Nijmegen]] en [[Breda (stad)|Breda]] bij de [[genieGenie (legereenheid)|genie]] om daarna (1874-1896) als (hoofd)ingenieur te werken aan verschillende spoorlijnen op Java en [[Sumatra (hoofdbetekenis)|Sumatra]] ten behoeve van de grondstoffenwinning.
 
In 1885 ontdekte IJzerman (de eerste voorzitter van de ''Archeologische Vereniging van [[Jogjakarta (hoofdbetekenis)|Yogyakarta]]'') de verborgen basis van de Borobudur. Het pad eromheen werd afgegraven en de fotograaf [[Kassian Cephas]] werd gevraagd alle 160 [[reliëf (beeldhouwkunst)|reliëfs]] die tevoorschijn kwamen te fotograferen. Daarna werden de reliëfs weer bedekt. Daarom zijn de opnamen van Céphas tot op de dag van vandaag de enige bron voor studie van deze reliëfs.
 
Na zijn pensionering als militair in 1896 was IJzerman oprichter/directeur van de N.V. Petroleum-maatschappij "Moeara Enim" te [[Amsterdam]] van 1897 tot 1904. De onderneming had een [[concessie (vergunning)|concessie]] en een oliebron bij [[Palembang]] op zuidZuid-[[Sumatra (hoofdbetekenis)|Sumatra]]. In 1904 werd Moeara Enim overgenomen door de [[Koninklijke Nederlandsche Petroleum Maatschappij|Koninklijke Bataafsche Petroleum Maatschappij]] (Koninklijke Olie), terwijl IJzerman lid werd van de [[raad van commissarissen]]. Moeara Enim werd een houdstermaatschappij van aandelen Koninklijke Olie (tot omstreeks 2000).
 
IJzerman werd ook politiek actief voor de [[Liberale Unie]], eerst als lid van de [[gemeenteraad]] van [[Gemeente Amsterdam|Amsterdam]] (1899-1906), later als lid van de Tweede Kamer (19 september 1905 - 21 september 1909 en wederom 12 januari 1917 - 17 september 1918). IJzerman was voorzitter van 1899 tot 1921 voorzitter van het Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap (KNAG), en vervulde daarnaast nog tal van andere bestuurlijke functies bij de [[Linschoten-Vereeniging]], Koninklijk Instituut voor de taal,- land- en volkenkunde van Nederlandsch-Indië, Raad van Beroep voor mijnwezen, en vele tentoonstellingscommissies.