Anna van Bretagne: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→De dwaze oorlog: consequent verleden tijd; enters voor overzicht |
Maximiliaan = Maximiliaan van Oostenrijk = Maximiliaan I van Oostenrijk = de latere Keizer Maximiliaan I |
||
Regel 28:
| heraldiek-uitleg = Wapen als koningin van Frankrijk
}}
'''Anna van Bretagne ''' ([[Nantes]], [[25 januari]] [[1477]] – [[Blois (stad)|Blois]], [[9 januari]] [[1514]]) was [[hertog]]in van [[Bretagne (regio)|Bretagne]] vanaf [[1488]] tot aan haar dood. Door haar huwelijk met [[
== Opvoeding ==
Regel 35:
== Huwelijkskandidaten ==
Toen Anna vijf jaar was begonnen haar ouders al plannen te maken voor een huwelijk. Ze werd officieel verloofd met [[Eduard V van Engeland|Eduard]] de twaalfjarige prins van Wales, zoon van [[Eduard IV van Engeland]], maar de moord op de kroonprins een jaar later maakte een einde aan deze verloving. Maar aan kandidaten ontbrak het niet. Zo waren [[Hendrik VII van Engeland]] en [[Maximiliaan I van Oostenrijk]] geïnteresseerd, maar ook [[Jan IV van Chalon-Arlay]] en zelfs [[Lodewijk XII van Frankrijk]] die al getrouwd was, toonde interesse.
En dan was er [[Alain van Albret]], een weduwnaar van 45 jaar die al 8 legitieme kinderen had uit een eerste huwelijk en bovendien nog 4 illegitieme kinderen. Alain van Albret was de halfbroer van Anna’s gouvernante Françoise de Dinan. Die lobbyde uiteraard heel sterk voor hem, maar Anna weigerde onomwonden. Haar vader, die stilaan seniel aan het worden was, werd door Albret en zijn halfzuster zeer zwaar onder druk gezet om dit huwelijk te laten doorgaan, maar hij stierf voordat het huwelijk gesloten kon worden.
Regel 52:
Nog voor zijn overlijden had François II de assistentie van zijn dochters geregeld. Hij stelde de maarschalk de Rieux aan als voogd en koos de kanselier van Bretagne Montauban, de graaf van Commines en de graaf van Dunois als Anna’s raadheren. Madame de Dinan bleef de gouvernante van Anna en haar zus. Maar het Frans-Bretonse conflict was niet afgelopen met de Paix du Verger. Frankrijk verklaarde Bretagne officieel de oorlog op 7 januari 1489. Met Montauban, Dunois en Raoul de Lornay ging Anna eerst naar [[Redon (plaats)|Redon]] en vervolgens naar [[Nantes]] dat voor de Fransen bezet werd door Albret en de maarschalk de Rieux, nota bene haar voogd. Gezien ze in Nantes niet toegelaten werden, trokken ze verder naar [[Rennes]], waar Anna zich op 10 februari in de kathedraal, als 12-jarige, liet kronen tot hertogin van Bretagne.<ref name=wiek/>
Gedurende 1490 voerde Anna onderhandelingen met [[Hendrik VII van Engeland]], [[Ferdinand II van Aragon]] en [[Maximiliaan I van Oostenrijk]] om een liga te stichten tegen Karel VIII. De gesprekken werden afgerond op 27 oktober 1490. Via bemiddeling van [[Jan IV van Chalon-Arlay|Jan van Chalon]], prins van Oranje, werd een huwelijk geregeld tussen Anna en Maximiliaan, toen al gekozen tot koning van het Roomse Rijk. Het huwelijk werd voltrokken op 19 december 1490 als een [[Trouwen met de handschoen|''huwelijk met de handschoen'']]. Maximiliaan zelf was niet aanwezig, zijn ambassadeur Wolfgang van Polham vertegenwoordigde hem als zijn volmachtdrager. Anna werd koningin van het Heilig Roomse Rijk en Maximiliaan werd hertog van Bretagne. De bedoeling van het huwelijk was in de eerste plaats om Bretagne te beschermen tegen de Fransen. Karel VIII was uiteraard niet tevreden met dat huwelijk, volgens ''la paix du verger'', moest Anna trouwens toelating vragen voor een huwelijk en bovendien was Frankrijk nu volledig omsingeld door zijn vijanden.
[[Bestand:Duchesse Anne en prière.png|thumb|[[Jean Bourdichon]]: Anna van Bretagne in gebed folio 2 recto uit de [[Grote getijden van Anna van Bretagne]]]]
| |||