[[Bestand:Biodegradation Vegemat 2mois.JPG|thumb|Biologisch plastic na twee maanden afbraak.]]
'''Biologische afbraak''' in de [[natuur (werkelijkheid)|natuur]] (op land en in zout en zoet water) is eenhet proces waarbij [[organische stof|natuurlijk organisch materiaalverbinding]]en, (dat wil zeggen, afgestorven [[weefsel (biologie)|biologisch materiaal]], bestaande uit [[stof (scheikunde)|stoffen]] waarvan de [[molecuul|moleculen]] een [[chemische binding]] tussen [[koolstof]] en [[waterstof (element)|waterstof]] bevatten) [[ontleding (scheikunde)|afgebroken]] wordtworden door de natuurlijke ("[[biologie|biologische]]") activiteit ([[stofwisseling|activiteit]]) van [[micro-organismen]] zoals [[bacteriën]] en [[schimmels]], waarvoor dit materiaal tot [[voedsel]] dient. StoffenDaarbij diekunnen de organische verbindingen zowel van natuurlijke ([[biomolecuul|biomoleculen]]) als van [[chemische synthese|synthetische]] oorsprong zijn. Materiaal dat zich op deze manier latenlaat afbreken, noemt men '''biologisch afbreekbaar'''. Alleen [[organische verbinding|organische]] (dat wil zeggen koolstof én waterstof bevattende) moleculen kunnen biologisch worden afgebroken. [[anorganische verbinding|Anorganische stoffen]] kunnen slechts [[ontleding (scheikunde)|uiteenvallen]] onder invloed van andere mechanismen.
==Biologische afbraak van natuurlijk materiaal==
In de [[natuur (werkelijkheid)|natuur]] (op land en in zout en zoet water) wordt [[organische stof]], dat wil zeggen afgestorven [[weefsel (biologie)|biologisch materiaal]], door schimmels en bacteriën (op land [[bodemfauna]] genoemd) grotendeels afgebroken tot de [[anorganische verbinding|anorganische stoffen]] water, [[koolstofdioxide]] en voedingszouten: zogeheten [[mineralisatie]]. De anorganische stoffen die via mineralisatie uit organisch materiaal vrijkomen keren terug in de [[voedingstoffenkringlooop]].
==Waterzuivering==
De biologische afbreekbaarheid van [[chemische synthese|synthetische]] [[oppervlakte-actieve stof]]fen ([[zeep (reiniging)|zeep]]) uit was- en schoonmaakmiddelen die in het [[oppervlaktewater]] terechtkomen wordt in Europa geregeld in de [[detergentenverordening]]. Deze Europese wetgeving stelt volledige biologische afbreekbaarheid verplichtvan voor alle oppervlakte-actieve [[organische verbinding|organischedeze stoffen]]in was- en schoonmaakmiddelenverplicht. In deze verordening staan de testen die gebruikt moeten worden om de afbreekbaarheid van een gegeven stof te bewijzen. Volledige biologische afbraak betekent dat de in het water aanwezige industrieel geproduceerde organische stoffen door micro-organismen (bacteriën) volledig tot de [[anorganische verbinding|anorganische stoffen]][[koolstofdioxide]], [[water]] en [[zouten|anorganische zouten]] worden afgebroken, volgens hetzelfde chemische principe als bij biologisch organisch materiaal.
De meeste oppervlakte-actieve stoffen in was- en schoonmaakmiddelen veroorzaken [[schuim (structuur)|schuimvorming]]. Als ze niet snel worden afgebroken en in het oppervlaktewater terechtkomen kan er hinderlijk veel schuim op waterwegen ontstaan, vooral als het water daar in hevige beweging is. Vanwege het schuimprobleem ging de industrie in de vroege jaren 1960 [[wetenschappelijk onderzoek|op zoek naar]] snel biologisch afbreekbare oppervlakte-actieve stoffen.
