Toonhoogte: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Die is ook "exact"
k taal
Regel 1:
'''Toonhoogte''' is een kenmerkende eigenschap van een [[toon (muziek)|toon]], die in directe relatie staat met het waargenomen [[spectrum]] van het [[geluid]] van de klinkende toon. De '''toonhoogte''' wordt weergegeven door het aantal [[trilling]]en per seconde, de [[frequentie]], van de [[grondtoon (natuurkunde)|grondtoon]] in het spectrum, uitgedrukt in Hz ([[Hertz (eenheid)|hertz]]).<ref>Hoewel het woord ''hoogte'' suggereert dat het om een visueel concept gaat, is de term in [[geschiedenis|historische]] zin afgeleid van het [[Oudgrieks]]e woord voor ''de hoogte van de [[mechanische spanning|spanning]] van een [[snaar (muziek)|snaar]]''.</ref>
 
In [[muzieknotatie]] wordt de hoogte van een toon aangegeven door de plaatshoogte van de betrokken [[muzieknoot|noot]] op de [[notenbalk]]; hoe hoger de toon, hoe hoger de noot op de balk genoteerd wordt (slechts afhankelijk van de [[sleutel (muziek)|muzieksleutel]]). De toonhoogte van de a', de [[kamertoon]] (a-eengestreept), is (tegenwoordig) gestandaardiseerd op 440 hertz. De frequenties van de tonen hangen af van de gebruikte stemming, zoals aangegeven in onderstaande tabel. Een [[Piano (instrument)|piano]] is gebruikelijk gestemd in de [[gelijkzwevende stemming]], een viool als solo-instrument in de [[reine stemming]] (natuurlijknatuurlijke stemming).
 
In de onderstaande tabel staan de toonhoogtes van de tonen van de piano in de gelijkzwevende temperatuur, uitgaande van de kamertoon a' van 440 Hz. Ter vergelijking zijn de frequenties van de grote-tertsladder van c' in de reine stemming opgenomen. De tabel vermeldt ook de toonsafstanden tot c'; dat zijn geen frequenties maar ''verhoudingen'' van twee frequenties.
Regel 23:
! style="width:4em;"| c<nowiki>''</nowiki>
|-
!rowspan=2|[[Gelijkzwevende stemming|GelijkzwevendGelijk<br>zwevend]]
![[Hertz (eenheid)|hertz]] (afgerond)
| 261,6