Esen tajsj: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: terug keerden → terugkeerden met AWB |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Wang Zhen - Koppeling(en) gewijzigd naar Wang Zhen (eunuch) |
||
Regel 40:
Esen was voortdurend ontevreden over de toegelaten omvang van de missies, die hij naar China kon zenden. Na [[1440]] verhoogde hij eenzijdig de omvang van de missies van de Oirat tot enkele duizenden. In [[1448]] zond hij een missie van ruim 3000 huishoudens naar Peking. De weigering van het Chinese hof om nog grotere missies toe te laten en klachten over plundering van [[Oirat-Mongolen]] op de route naar Peking vormde voor Esen het voorwendsel voor een invasie in China.
De Chinese keizer [[Zhengtong]] ([[1427]]-[[1464]]), onder invloed van zijn belangrijkste raadgever, de [[eunuch]] [[Wang Zhen (eunuch)|Wang Zhen]], nam nauwelijks maatregelen. Pas toen Esen oprukte richting [[Datong]], een van de belangrijkste steunpunten aan de Muur werd een groot leger gemobiliseerd dat onder aanvoering van de keizer zelf ten strijde trok. Kort na het vertrek uit Peking werd het Chinese leger al geconfronteerd met grote problemen op het gebied van bevoorrading en logistiek. Esen en zijn leger lokten het Chinese leger steeds verder naar het westen. Pas bij het bereiken van Datong realiseerde Zhengtong zich de ernst van de problemen en besloot zich terug te trekken naar Peking. Op die terugtocht wist Esen herhaaldelijk delen van het Chinese leger te vernietigen en ook uiteindelijk de keizer bij Tumu gevangen te nemen.
De meeste historici van die periode zijn van opvatting, dat er op dat moment nauwelijks nog belemmeringen waren voor Esen om naar Peking op te rukken en de stad in te nemen. In plaats daarvan koos Esen ervoor zijn campagne te onderbreken en een enorm [[losgeld]] te eisen voor de vrijlating van de keizer. Dit interval maakte het de Chinese regering mogelijk om orde op zaken te stellen. Er werd een nieuwe verdediging georganiseerd en een jongere broer van Zhentong, Zhu Qiyn, onder de naam [[Jingtai (keizer)|Jingtai]] tot waarnemend keizer en regent benoemd. Na enkele maanden [[belegering|belegerde]] Esen dan toch Peking, maar slaagde er niet in de stad in te nemen. Hij keerde terug naar de steppe en laat na ruim een jaar Zhengtong vrij, omdat het verder gevangen houden van hem geen doel meer diende. Zhengtong slaagde erin om in [[1457]] door een staatsgreep weer als de keizer [[Tianshun]] weer aan de macht te komen.
| |||