Willem-Sophia: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→‎Geschiedenis: Graag een bron voor de laatst toegevoegde alinea.
k Invulling parameters sjabloon
Regel 23:
In 1955 werd op circa 500 meter ten zuiden van de hoofdschachten I en II begonnen met het afdiepen van 'schacht Melanie'. De aanleg gebeurde door middel van de [[Schacht (mijnbouw)#De Icos-Veder-methode|Icos-Veder-methode]]; een ongebruikelijke werkwijze die nog nooit in het Nederlandse mijngebied was toegepast. De nieuwe schacht diende hoofdzakelijk voor luchtverversing en de aanvoer van vulstenen ten behoeve van het Melanieveld. Door de aanleg van deze schacht ging de Willem-Sophia uit vijf schachten bestaan.
 
Opmerkelijk is dat de [[Steenberg (mijn)|steenberg]] van de mijn meer dan dertig jaar intern gebrand heeft.{{feitBron?||2017|04|10}}. Vroeger werd de stortplaats ook gebruikt om slakken (afvalresten) uit de ovens van de mijn ongeblust te dumpen, waardoor het koolhoudende afval is gaan branden. De eenmaal begonnen brand werd niet bestreden omdat de middelen hiervoor onbekend waren en het blussen ervan niet mogelijk werd geacht. Wel werd op de berg dag en nacht water gespoten om de overlast zoveel mogelijk te beperken. Als gevolg van de jarenlange brand werd een groot deel van de daar aanwezige leisteen omgezet in een rood gebrand product; de zogenaamde rode mijnsteen. De afvalberg werd na de sluiting van de mijn afgegraven. Het gebakken materiaal werd gemalen en gezeefd, en verkocht onder de naam WiSo-split, voor gebruik in de wegenbouw, voor de aanleg van fiets- en wandelpaden etc.
 
De Willem-Sophia ging op 17 april [[1970]] dicht; dit nadat in 1965 tot [[Mijnsluiting in Limburg (Nederland)|mijnsluiting]] van alle [[Limburg (Nederland)|Limburgse]] mijnen was besloten.