Gevangenis: verschil tussen versies

Op grond van het internationaal recht is het mogelijk om een in het buitenland opgelegde straf over te dragen aan een ander land, dit wordt ook wel overbrenging genoemd. Nederland is partij bij diverse verdragen die de overbrenging van gevonniste personen regelt, zoals het [[Verdrag inzake overbrenging van gevonniste personen]]. De uitvoering van deze verdragen en andere nationale regels voor de overbrenging zijn geregeld in de [[Wet overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen]] (WOTS). Het is echter niet zo dat deze regeling automatisch wordt toegepast: de voorwaarden verschillen per verdrag en ook bieden verdragen vaak diverse weigeringsgronden. De hoofdregel is dus dat een gevangenisstraf in het land moet worden uitgezeten waar die is opgelegd, ongeacht de nationaliteit. Eén van de voorwaarden uit de WOTS is de eis van dubbele strafbaarheid, het feit moet zowel in de overdragende Staat als in de ontvangende Staat strafbaar zijn gesteld.

 

 

Gedetineerden in het buitenland ontvangen vaak steun van de eigen ambassade in de vorm van het faciliteren van contacten met familie en anderen, en eventueel een klein maandelijks geldbedrag.