Bianca Castafiore: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
dubbelop |
wordt uitgesproken als ee, dus apostrof vereist; detail hoort niet in inleiding |
||
Regel 1:
'''Bianca Castafiore''' (bijgenaamd: de [[Milaan (stad)|Milanese]] [[nachtegaal]]) is een personage uit de Belgische stripreeks ''[[De avonturen van Kuifje]]''. Zij is een beroemde [[opera (muziek)|operazangeres]] en het belangrijkste vrouwelijke personage uit de serie
==Verschijning==
Castafiore is een stevige, maar niet geprononceerde sopraan van - volgens Hergé - 45 jaar oud. Zij is deels ontleend aan Mariette Amelinck, een kind van vrienden van Hergés ouders, die hij als kind ontmoet heeft. Haar gezang kon hij niet uitstaan.<ref>Assouline Pierre (1996) Hergé. Biografie, p. 377</ref> Hergé tekende Castafiore voor het eerst in 1939. Zij maakt kennis met Kuifje als zij hem een lift geeft in ''[[De scepter van Ottokar]]''. Daarna vervult zij bijrollen in ''[[De 7 kristallen bollen]]'', ''[[De zaak Zonnebloem]]'' en ''[[Cokes in voorraad]]''. Haar stem is te horen op de radio in ''[[Kuifje en het Zwarte Goud]]'', maar ze verschijnt niet in beeld. Ze speelt een hoofdrol in ''[[De juwelen van Bianca Castafiore]]'' en in ''[[Kuifje en de Picaro's]]''. Tevens komt ze voor in het onvoltooide ''[[Kuifje en de Alfa-kunst]]''. Zij is de enige vrouw die op de voorkant van een album wordt afgebeeld.
==Zangstem==
De favoriete aria van Bianca Castafiore is de ''Juwelenaria'' uit [[Faust (Gounod)|Faust]] van [[Charles Gounod]], die begint met de woorden: "Haa, ik lach bij 't zien van mijn schoonheid in deez' spiegel". Karakteristiek aan
==Omgang met andere personages==
|