'''Willem Pieter d'Auzon de Boisminart''' ([[Maastricht]], december [[1776]] – [[Utrecht (stad)|Utrecht]], [[2 januari]] [[1870]]) was een Nederlandse [[militair]] en [[Auteur|schrijver]].
AlsIn ijverig[[1787]] trad hij in krijgsdienst. Hij streed in de [[Eerste Coalitieoorlog|Revolutieoorlogen]] tegen de Fransen. In [[1795]] nam hij als trouw aanhanger van het [[Oranje-Nassau|Huis van Oranje]] tradontslag. Daarna streed hij achtereenvolgens in het Oostenrijkse leger, als vaandrig in Engeland en als luitenant in het [[1787Vorstendom Fulda]]. In [[1806]] nam hij opnieuw dienst in krijgsdiensthet en[[Koninkrijk namHolland]]. In 1814 werd hij kapitein in het nieuw opgerichte Nederlandse leger en in [[1819]] nam hij als majoor der infanterie zijn eervol ontslag. Sedertdien leefde hij te [[IJsselstein]] in werkzame rust tot [[1823]], toen hij opnieuw als administrateur van kleding en wapening in dienst trad en naar Maastricht ging. Zijn [[heesheid]] maakte hem voor hoofdofficier minder geschikt. Een jaar later werd hij commandant van het invalidenhuis te [[Leiden]], was dit tot [[1844]] en vestigde zich daarna te Utrecht, waar hij 2 januari 1870 overleed.
Hij schreef: ''Herinneringen uit den veldtocht van Rusl.'', 's-Gravenh. en Amst. 1824; ''Gedenkschr. (1788-1840)'', 3 dln. 's-Gravenh. 1841-'45; ''Proeve eener herhaalde beschouwing over het wenschelijke der stichting van een asyl voor ontslagen oudgediende krijgslieden'', Utr. 1859; ''Krijgsmansdeugd, aangewezen in een viertal edele voorbeelden'', Utr. 1859; ''De gedenkdag van Waterloo, beschouwd in het licht der geschiedenis en het nationale plichtgevoel'', Utr. 1861;
