Guus Oster: verschil tussen versies

Voordat hij acteur werd, werkte Guus Oster korte tijd bij een verzekeringsmaatschappij. In 1934 had hij zijn eerste engagement bij het [[Vereenigd Rotterdamsch-Hofstad Tooneel]] van [[Cor van der Lugt Melsert]] in [[Den Haag]] en Rotterdam. Toen Van der Lugt Melsert [[Koninklijke Vereeniging Het Nederlandsch Tooneel|Het Nederlandsch Tooneel]] in Amsterdam ging leiden, sloot Oster zich in 1935 bij hem aan. Zijn glansrol werd de hoofdfiguur Bob Darcourt in ''Ik ben zeventien jaar'' van [[Paul Vandenberghe]], geregisseerd door [[Louis de Bree]] en met [[Wim Sonneveld]] in een bijrol. Tijdens de [[Nederland in de Tweede Wereldoorlog|Tweede Wereldoorlog]] richtte Oster met [[Ank van der Moer]] en [[Cruys Voorbergh]] de Nieuwe Rotterdamse Comedie op, waarmee ze voorstellingen aan huis gaven. Na de [[Bevrijding van de Duitse bezetting in Nederland|bevrijding]] in 1945 haalde [[Cor Hermus]] hem naar het toneelgezelschap [[Comedia]], dat in 1950 werd opgevolgd door [[De Nederlandse Comedie]], waarover Oster samen met [[Han Bentz van den Berg]] en [[Johan de Meester jr.]] de leiding kreeg. Het gezelschap speelde tot 1953 in de Haagse [[Koninklijke Schouwburg]], maar werd toen de vaste bespeler van de [[Stadsschouwburg Amsterdam]].

 

 

Hij was regelmatig op de televisie te zien, bijvoorbeeld in 1972 en 1973 als medepresentator met [[Sonja Barend]] van het televisieprogramma ''[[Sterallures]]''. Hij presenteerde ook diverse malen het ''Grand Gala du Disque'' waarbij de [[Edisons]] werden uitgereikt en nam deel aan het tv-spelletje ''[[Wie van de Drie]]''. Van 1973 tot zijn dood in 1984 was hij directeur van [[Koninklijk Theater Carré]] als opvolger van [[Karel Wunnink]].