Frederik Schmidt Degener: verschil tussen versies

| portaal =

}}

 

[[Bestand:Rembrandt_tentoonstelling_Weeknummer_32-25_-_Open_Beelden_-_44842.ogv|{{largethumb}}|thumbtime=0:14|Schmidt Degener over Rembrandt-tentoonstelling 1932 (Polygoon)]]

Frederik Schmidt Degener was de zoon van Johann Degener en Maria Juliana Kamerling. Hij doorliep het [[Erasmiaans Gymnasium]] in Rotterdam, waar hij de invloed onderging van de dichter [[J.H. Leopold]], die daar klassieke talen doceerde. Na zijn eindexamen in 1903 ging hij kunstgeschiedenis studeren in Berlijn en Parijs.

 

 

Schmidt Degener was een aanhanger van de vernieuwende ideeën van de Duitse kunsthistoricus en museumdirecteur [[Wilhelm von Bode]] (1845-1929), die een voorstander was van het nieuwe model dat was opgesteld door de Duitse museumhervormingsbeweging omstreeks 1900 en dat betrekking had op de presentatiepraktijk van de tentoongestelde kunstobjecten. Het hervormingsmodel was gebaseerd op vier uitgangspunten:

Na zijn aanstelling sloot Schmidt Degener één jaar lang het Museum Boijmans en transformeerde het tot een omgeving waar vanuit een waarnemingsesthetisch oogpunt een harmonische samenhang kon ontstaan tussen eersterangs kunstobjecten en objecten van kunstnijverheid, in een aangepaste en rustige ruimte. De zalen waren aangekleed met tapijten en meubelstukken uit de tijd van de getoonde kunstobjecten. De samenhang was enerzijds gebaseerd op een chronologische presentatie van de kunstobjecten en anderzijds op een ordening naar plaatsen en scholen.

 

 

In 1921 werd Schmidt Degener benoemd tot directeur van het [[Rijksmuseum Amsterdam|Rijksmuseum]] in Amsterdam. Ook het Rijksmuseum onderging een voortzetting en perfectionering van het hervormingsprogramma. In 1927 resulteerde een reorganisatie in de structuur van het Rijksmuseum in de oprichting van een afdeling 'Vaderlandse Geschiedenis' en een afdeling 'Beeldhouwkunst & Kunstnijverheid'.

In 1919 werd Schmidt Degener gevraagd ondervoorzitter te worden van de in dat jaar opgerichte ''Rijkscommissie van Advies betreffende het museumwezen in Nederland''. De commissie telde 22 leden met als voorzitter de historicus [[Johan Huizinga]].

 

 

Hij verwierf een internationale reputatie nadat hij in 1929 een tentoonstelling van Nederlandse kunst had georganiseerd in het Burlington House in Londen.

* Silvedene. Tien suites voor viool en woord (1939)

* De poort van Ishtar ( gedichten en toneel) (1945)

=== Vertalingen ===

* Het handboekje van Epidictus (1904)

=== Essays ===

* Rembrandt (1906)

* Rembrandt's tegenstrijdigheden (1945)

* Verzamelde studiën II, Rembrandt (1950)

== Onderscheidingen==

* Schmidt Degener ontving een eredoctoraat van de Universiteit van Amsterdam in 1932.

* In 1935 werd hij benoemd tot lid van de Nederlandse Academie van Wetenschappen.

== Literatuur==

===Over de dichter===

* S. Glasius-Wilmering, ''F. Schmidt Degener 1881-1941, museumdirecteur en dichter', in: ''BZZLLETIN'', 1984.

===Over de kunsthistoricus en museumdirecteur===

* Instituut voor Nederlandse Geschiedenis. Bibliografisch woordenboek van Nederland I (Den Haag 1979).

* Huizinga, J., 'Herdenkingen van Frederik Schmidt Degener (10 december 1881- 21 november 1941)', in:'' Jaarboek der Nederlandse Akademie van Wetenschappen'' 1941-1945, pp. 226-236.

* Gelder, H.E. van, 'Levensberichten', in: ''Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde'' 1943-1945, pp. 207-224.

* Meijers, J.D., 'De democratisering van schoonheid. Voor plannen museumvernieuwing in Nederland 1918-1921', in: ''Nederlands Kunsthistorisch Jaarboek'' 28, 1977, pp. 55-104 [met Engelse samenvatting].

* Veen, F. van, ''‘t Pallazzo; verzamelingen van vroeg-Italiaanse kunst''. Amsterdam: Rijksmuseum/Nieuw Amsterdam Uitgevers 2008, pp. 5-9, p. 48.

 

== Externe links ==

{{Commonscatklein|Frederik Schmidt Degener}}

* {{Link RKD|id=358150}}

* {{Link VIAF|id=64810180}}

* {{Link dbnl auteur|id=schm005}}

==Voetnota==

{{References}}

{{DEFAULTSORT:Schmidt Degener, Frederik}}

[[Categorie:Nederlands museumdirecteur]]