Zeehondencrèche: verschil tussen versies

De zeehonden die in een zeehondencrechezeehondencrèche worden opgevangen zijn meestal jonge dieren van de [[gewone zeehond]] of de [[grijze zeehond]] die als moederloze "[[huiler]]s" zijn aangetroffen. Deze vaak ernstig verzwakte beestjes worden in de crèche gevoed en klaar gemaakt om weer terug te gaan naar zee. Daarnaast worden ook zieke en verzwakte volwassen zeehonden opgevangen.

De opvang van zeehonden is niet onomstreden. <ref>Zie bijvoorbeeld [http://www.ublad.uu.nl/WebObjects/UOL.woa/2/wa/Ublad/archief?id=1014450 hier]</ref> Critici stellen onder meer dat de grootschalige opvang het natuurlijk evenwicht verstoort en de algemene populatie verzwakt. [[Viroloog]] [[Ab Osterhaus]], lid van het Wetenschappelijk Platform Zeehonden Waddenzee en voorzitter van de wetenschappelijke commissie van zeehondencrèche in Pieterburen stelt dat, "Opvang niet meer absoluut noodzakelijk is voor het voortbestaan van de zeehond in de Waddenzee. Dat onderschrijf ik en de zeehondencrèche volledig." <ref>"Het wonder van de Waddenzee", artikel op [http://www.kennislink.nl/publicaties/het-wonder-van-de-waddenzee kennislink] van 12 mei 2001</ref> Het beleid omtrent zeehondenopvang verschilt dan ook sterk per land, waarbij landen als Duitsland en Denemarken aanmerkelijk minder interveniërend optreden en de natuur meer op haar beloop laten dan in de Nederlandse situatie gebruikelijk is geworden.

In Nederland is er verder [[Ecomare]] op [[Texel]]. Op Texel vindt al sinds 1952 zeehondenopvang plaats, aanvankelijk door het [[Texelse Museum]]. Als laatste is er in 2014 een nieuw opvangcentrum genaamd [[A Seal]] bijgekomenbij gekomen in [[Stellendam]] in [[Zuid-Holland]].