Salvatore Lucania: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →‎top: Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: terecht kwam → terechtkwam met AWB
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 28:
Nadat Luciano in 1922 [[Rocco Valenti]] doodgeschoten had werd Luciano lid van de bende van [[Giuseppe Masseria|Joe "The Boss" Masseria]]. Toen de [[Castellammarijnse oorlog|Castellammare oorlog]] tussen Masseria en diens rivaal [[Salvatore Maranzano]] uitbrak kon Luciano aan de slag bij Maranzano, maar weigerde dit, waarop hij ernstig werd mishandeld door mannen van Maranzano. Daarbij werden de spieren in zijn rechterwang beschadigd, waardoor Luciano zijn verdere leven last had van zijn oog. Tijdens een diner in een restaurant in 1931 was Luciano in gesprek met Masseria, toen hij zich verontschuldigde en een bezoek bracht aan het toilet. Daaropvolgend stormden een aantal huurmoordenaars het restaurant binnen en vermoorden Masseria. Luciano sloot zich vervolgens aan bij Maranzano, die zich na de dood van Masseria uitriep tot ''capo di tuti capi'' (baas van alle bazen). Luciano, die de mishandeling eerder niet was vergeten nam wraak en liet ook Maranzano vermoorden. In de daaropvolgende ''Night of the Sicilian Vespers'' werden nog zeker 40, en wellicht 90 Maranzano-aanhangers gedood.
 
Luciano had ervoor gezorgd dat zijn grote concurrenten, de oude garde uit de weg waren geruimd en dwong daarmee respect af in de maffiawereld. Hij was daarna onbetwist maffialeider en was actief in de [[prostitutie]], [[Drug|drugshandel]] en [[afpersing]]. Tussen [[1919]] en [[1936]] werd hij meerdere keren gearresteerd. Pas bij de 25e arrestatie werd hij veroordeeld, nadat openbaar aanklager [[Thomas Dewey]] drie prostituees zo ver had gekregen dat ze tegen hem getuigdenwilden getuigen. Luciano kreeg uiteindelijk een 40-jarige gevangenisstraf.
 
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werden Luciano's contacten in [[Italië]] gebruikt door de militaire geheime dienst van de Verenigde Staten. Als beloning voor de bewezen diensten eisten de handlangers van Luciano zijn vrijlating. In [[1946]] werd hij uit de gevangenis ontslagen, en werd zijn straf kwijtgescholden. Aangezien hij bij zijn komst in de Verenigde Staten nooit het Amerikaans burgerschap had aangevraagd diende hij het land te verlaten. Hij werd als ongewenste vreemdeling uitgezet naar Italië. In Napels zette hij zijn criminele activiteiten voort en zette een drugslijn op tussen Europa en Amerika. Het transport liep via [[Cuba (land)|Cuba]] dat in die tijd een vrijhaven was voor criminelen. Later ging Luciano zelf in Cuba wonen om toezicht te houden op het transport en met als doel uiteindelijk terug te keren op het vasteland van Amerika. Luciano was op dat moment op zijn hoogtepunt, hij had een complete drugslijn en had van een afstand nog veel invloed op de maffia in New York. Begin jaren 50 kregen de Amerikanen lucht van de activiteiten van Luciano en dreigde met sancties tegen de Cubaanse regering wanneer ze Luciano binnen de landsgrenzen lieten bivakkeren. Cuba gaf gehoor aan de dreigementen en stuurde Luciano terug naar Italië. In Italië runde hij nog steeds de drugslijn naar de Verenigde Staten die op haar beurt geheim agenten inzette om Luciano op de knieën te krijgen, iets wat mislukte. Na de staatsgreep die [[Fidel Castro]] aan de macht bracht in Cuba kwam de drugslijn tot stoppen. Luciano stopte vervolgens zijn criminele activiteiten en zorgde goed voor de lokale bevolking, door flinke sommen geld uit te geven aan mensen in nood. In 1962 overleed hij aan een hartaanval toen hij onderweg was een bekende van het vliegveld op te halen. [[Postuum]] werd toestemming verkregen zijn stoffelijke resten naar de Verenigde Staten te brengen, waar hij in [[New York (stad)|New York]] werd begraven.