Commission for Relief in Belgium: verschil tussen versies

Ondanks de inspanningen van Hoover en zijn medewerkers was het niet gemakkelijk om de CRB draaiende te houden. De Duitsers verachtten de aanwezigheid van internationale hulpverleners in het land. Bovendien vonden ze dat de Britse blokkade de reden was waarom er internationale hulp nodig was voor de Belgische bevolking. Verschillende vooraanstaande politieke Britten zoals [[Lord Kitchener]] en [[Winston Churchill]] vonden op hun beurt dat het aan de Duitsers was om hun verantwoordelijkheid op te nemen wat betreft de ondervoeding in de bezette landen, zoniet, moesten ze de opstanden van de lokale bevolking door ondervoeding maar ondergaan. Bovendien waren de Britten van mening dat al die internationale hulpverlening de Duitsers ten goede kwam en hen hielp om de oorlog langer aan te houden. Meermaals hebben de Duitsers en de Britten geprobeerd een einde te maken aan de internationale hulp. De oorlogsjaren werden gekenmerkt door incidenten waarbij Duitse onderzeeërs schepen van hulpverleners deden zinken, vooral op momenten dat de spanningen tussen Duitsland en de V.S. het hoogst waren.<ref>Nash, George H. Ibid.</ref> Tegen het einde van de oorlog had de Commission ongeveer 5,2 miljoen ton voeding gekocht en opgestuurd naar 9,5 miljoen burgerslachtoffers van de oorlog.<ref>Gay, George I. _Public Relations of the Commission for Relief in Belgium_, vol. 2 Stanford: Stanford University Press, 1929.</ref>