De ontdekking van virussen wordt toegeschreven aan de Rus Ivanovski, die in 1892 aantoonde dat de symptonensymptomen van de [[tabaksmozaïekvirus]] konden worden veroorzaakt in gezonde planten door de bladeren in te wrijven met het sap van zieke planten. Het ziekmakend principe kon niet verwijderd worden door filtratie door een bacteriefilter. In 1898 werden deze rezultatenresultaten bevestigd en juist geïnpreteerdgeïnterpreteerd door de Delftse hoogleraar [[Martinus Willem Beijerinck|M. W. Beijerinck]], die de term virus gebruikte voor hetde infectieuze principewerking, maar zijn omvattingopvatting dat het hier een ''contagium vivum fluidum'' (een vloeibare levende smetstof) ging, laat zien dat hij nog niet dacht aan heethet deeltjeskarakter van virussen. Eveneens in 1898 toonden F.A.J. Loeffler en Froch aan dat mond- en klauwzeer bij runderen veroorzaakt wordt ddordoor een filtreerbaar agens, terwijl G. Sanarelli dit aantoonde voor myxomatosismyxomatose bij konijnen. Vele andere infectieziekten konden daarna aan virussen worden toegeschreven. [[Frederick Twort]] (1915) en F. d'Herelle (1917) beschreven het bestaan van virussen die specifieke bacterieënbacteriën als gastheer gebruikten. in 1935 lukte het W.M. Stanley om het [[tabaksmozaïekvirus]] ( TMV) sterk te zuiveren en tot [[kristallisatie]] te brengen, waarna voor dit virus kon worden aangetoond dat het een nuclaoproteïnenucleoproteïne is. Het bleek toen ook dat virussen filters met uiterst kleine poriën niet kunnen passeren, terwijl uiteindelijk door toepassingen van de [[elektronenmicroscoop]]de viruspartikels zichtbaar konden worden gemaakt. <ref>Grote Winkler Prins</ref>
