Islam: verschil tussen versies

Gedurende de periode dat Mohammed in [[Mekka]] predikte, drong hij er hen op aan om te stoppen met hun polytheïsme en slechts één God te aanbidden. Hoewel sommigen zich bekeerden tot de islam, werden Mohammed en zijn volgelingen vervolgd door het stadsbestuur. Na twaalf jaar van vervolging van de moslims onder Mohammed door de Mekkanen vertrokken de eersten naar de stad [[Medina (Arabië)|Medina]] (de zogenaamde [[Hijra]]) waar ze een islamitisch bestuur vestigen. Daar werd de de eerste islamitische umma (gemeenschap)opgericht door Mohammed. Die gemeenschap was niet alleen religieus maar was ook politiek. De Mekkanen blijven echter in gewapend conflict met de moslims en deze situatie eindigt pas wanneer Mohammed in [[629]] Mekka gewapenderhand verovert. Wanneer hij in 632 op tweeënzestigjarige leeftijd sterft heeft hij de Arabische stammen van Arabië zowel politiek als religieus verenigd.

De [[Koran]] (ook wel Qur'an genoemd) spreekt tevens met [[respect]] over de [[islamitische heilige boeken]], de [[Thora]] (''Tawrat''), de [[Psalmen]] (''[[Zaboer]]'') en het [[Bijbel (christendom)|Bijbelse]] [[Evangelie]] (''[[Indjil]]''), waardoor volgens de islam God in vroeger tijden eveneens tot de mensen heeft gesproken. Men gelooft echter dat de Koran de laatste en beslissende openbaringen van God bevat en dat de andere heilige boeken veranderd en vervalst zijn. [[Joden]] en [[christen]]en worden de [[Mensen van het Boek]] genoemd en daar de Koran fragmentarisch is opgebouwd, geeft de Koran het advies om bij twijfel de Mensen van het Boek te raadplegen.

Er zijn verschillende alternatieve namen voor de Koran waaronder, ''Foerqaan'' (openbaring), ''Kitaab'' (boek) en ''Moeshaf'' (boek, dat wil zeggen bladzijden in een kaft). In traditionele zin betekent ''Koran'' letterlijk 'oplezing', wat erop duidt dat het niet alleen een tekst is die bestudeerd moet worden, maar vooral moet worden [[Recitatie (islam)|gereciteerd]]. Koranrecitatie wordt dan ook als een bijzondere vorm van kunst gezien en wordt onderwezen in [[madrassa]]'s. Pas door een kundige recitatie komt de [[Poëzie|poëtische]] kwaliteit van de tekst tot uitdrukking. Overigens is het Arabisch een taal die zich bij uitstek leent voor [[poëzie]] en de dichtkunst staat in Arabisch sprekende landen op een hoog niveau. Grote dichters worden er als helden vereerd. [[Soennisme|Soennitische moslims]] moslims organiseren poëzie-bijeenkomsten ([[Mehfil-e-Naat]]) waar men Arabische [[gedicht]]engedichten en poëzie voordraagt.

Moslims geloven dat de inhoud van de Koran in het [[Arabisch]] geopenbaard werd en die taal is voor de islam dan ook de taal van de [[hemel]] (''lughat al-sama''). Men gelooft dat het Arabisch van God komt en dat deze hemelse taal niet goed genoeg in een aardse taal kan worden omgezet. [[Vertaling]]enVertalingen van de Koran worden dan ook door moslims gezien als minderwaardig en onbetrouwbaar. Een probleem is dat tegenwoordig verreweg de meeste moslims geen [[Arabieren]] zijn en niet het Arabisch als [[moedertaal]] hebben, al is het wel zo dat ook veel niet-Arabische moslims Arabisch leren. Daarom wordt in de praktijk toch vaak een [[vertaling]] van de Koran gebruikt. Deze vertaling wordt beschouwd als een Koranuitleg en heeft dus niet de heilige status die de Arabische Koran heeft.

[[Bestand:Muhammad 7.jpg|thumb|[[Mohammed]] wordt ontvangen door de vier [[Aartsengelaartsengel]]en. Afbeelding uit 1436; in tegenstelling tot de soenitische gewoonte, tonen Perzische afbeeldingen wel het gezicht van Mohammed]]

Moslims geloven (evenals veel [[christen]]en en [[joden]]) in het bestaan van door God geschapen [[engel]]en, dienaren van God. De islam kent vier [[aartsengel]]en en miljoenen [[beschermengel]]en. Ook geloven moslims traditioneel dat naast elk mens twee engelen zitten: één aan de rechterkant die zijn goede daden en woorden noteert, de ander aan de linkerkant om zijn [[zonde]]n op te schrijven. De Koran leert ook dat de [[satan|duivel]], ''Iblis'' of ''[[Shaitan]]'', een [[Djinn (mythisch wezen)|djinn]] is.<ref>''Islam voor Dummies'', Malcom Clark, Uitgeverij Addison Wesley, 2004, blz. 52, ISBN 90-430-0845-1</ref> In tegenstelling tot de andere engelen buigt hij niet voor [[Adam (profeet)|Adam]]<ref>[[Soera Al-Hidjr]] 30-31</ref> Verder kent de islam vergelijkbaar met [[Animisme (religie)|animistische religies]], mannelijke en vrouwelijke geesten of geestelijke wezens, de ''djinns''. Deze wezens spelen een grote rol in het dagelijks leven van aanhangers van de z.g. '[[volksislam]]'. Hierin spelen [[bijgeloof]], [[magie]] zoals het [[boze oog]] een belangrijke rol.

De islam kent de concepten van vergeving en verlossing van [[zonde]]n niet,; ieder mens blijft zélf altijd verantwoordelijk voor zijn eigen daden en moet de gevolgen daarvan dragen bij het eindoordeel. Dat [[Dag des oordeels|eindoordeel]] is afhankelijk van de eindbalans tussen zonden en goede daden. De islam is geen [[Kerk (instituut)|Kerk]] en heeft in principe geen kerkelijke [[hiërarchie]]. Iedere moslim is vrij om een [[interpretatie]] van een geestelijke voorganger te kiezen.

Het [[paradijs]] (''djenna'') wordt in de Koran beschreven als een plaats waar geen moeite, verdriet of vermoeidheid is en waar de rechtvaardigen het aangezicht van de Godheid mogen zien. De paradijsbewoners mogen liggen op [[Zijde (textiel)|zijden]] rustbanken aan de oevers van stromende rivieren, terwijl zij genieten van hemelse [[Voedsel|spijzen]] en dranken, die hun door jongelingen worden aangereikt. Donkerogige [[Maagd (geneeskunde)|maagden]] (''hoerris'') staan voortdurend tot hun beschikking. Veel gelovigen vatten deze beschrijving letterlijk op. Moslimgeleerden benadrukken daarnaast het [[Allegorisme|allegorische]] karakter ervan. Zo zouden de bomen de goede daden symboliseren en de rivieren het geloof van de rechtvaardigen. Omdat de goede vrouwen van de rechtvaardigen ook in het paradijs komen, moeten de ''hoerris'', net als de spijzen en dranken, symbool staan voor geestelijke zegeningen. Overigens komt het begrip ''hoerris'' slechts tweemaal voor in verzen die in de vroegere periode (in [[Mekka]]) zijn geopenbaard. Veel vaker komt het neutrale ''zawjd'' voor, dat met partner vertaald kan worden. Vooral voor een [[Feminisme|feministische]] uitleg van de Koran is dit van belang. Ook met betrekking tot [[islam en homoseksualiteit]] lijken in deze [[aya]]at mogelijkerwijs een aantal verwijzingen te staan

Een [[ongelovige]] wordt in de Koran een ''[[kafir|kāfir]]'' genoemd. Een ''kāfir'' verwijst naar iemand die ondankbaar is jegens God.<ref>Hans Wehr, A Dictionary of Modern Written Arabic ISBN 0-87950-001-8</ref> Ook [[Satan#In de islam|Satan]] wordt in de Koran een kafir genoemd, terwijl hij zojuist nog met God gesproken had.<ref>De Koran, in de vertaling van prof. dr. J.H. Kramer, bewerkt door drs. A. Jaber en dr. J.J.G Jansen, uitgeverij de Arbeiderspers, 2003, blz. 5, ISBN 90 295 2550 9</ref> Doorgaans wordt met ''kafir'' iemand bedoeld die het bestaan van God ontkent, ook wel [[shirk]] genaamd. [[Mensen van het Boek]] vallen hier niet onder, ondanks de voor moslims moeilijk aanvaardbare [[drie-eenheid]]. [[Jezus (historisch-kritisch)|Jezus]] (''Isa'') wordt door de islam wel als belangrijke [[profeet]] erkend, maar niet als [[zoon van God]].

Moslims houden hun gezamenlijke erediensten meestal in de [[moskee]], maar op zich kan op iedere reine plek het [[Salat (islam)|het verplichte gebed]] worden verricht. [[Gebed|Bidden]] kan alleen geschieden in staat van rituele reinheid ([[woedoe]]) en bestaat uit een serie buigingen en teraardewerpingen, waarbij onder meer uit de Koran wordt [[Recitatie (islam)|gereciteerd]]. Het gebed wordt afgesloten met een korte draaiing van het hoofd naar rechts en naar links onder het uitspreken van ''as salaamoe `alaykoem wa rahmatullah'' (vrede zij met u en de genade van God) om de engelen te groeten die de goede en slechte daden van de gelovige bijhouden of om het contact met de wereld om zich heen te herstellen. Tijdens het gebed richt men zich zo mogelijk naar de [[Kaäba]] in [[Mekka]]. In het begin van Mohammeds profeetschap verrichtten de moslims hun gebeden in de richting van [[Jeruzalem]], maar de [[qibla]] werd later tijdens zijn profeetschap veranderd naar Mekka.

Het [[fitna (islam)|opvolgingsconflict]] ontstond doordat [[Mohammed]], ondanks het feit dat hij negen vrouwen had, geen levende mannelijke afstammeling had verwekt (zijn enige zoon was jong overleden). Tot ongenoegen van enkele moslims werd na de dood van Mohammed diens vriend [[Aboe Bakr]] als opvolger aanvaard en niet [[Ali ibn Aboe Talib|Ali]], een neef (en schoonzoon) van Mohammed. Ali werd uiteindelijk de vierde [[kalief]], maar hij werd in 661 vermoord. Zijn zoon [[Hoessein (imam)|Hoessein]] volgde hem op, maar deze werd in 680 eveneens gedood door het leger van de [[Omajjaden]]. Na een kleine dertig jaar resulteerde dit tot het ontstaan van twee hoofdstromingen: het [[sjiisme]] en het [[soennisme]]. Waar de soennieten in de vier kaliefen geloven (Aboe Bakr, Omar, Uthman, Ali), geloven de sjiieten in [[de Twaalf Imams]], die wél als mannelijke afstammelingen van Mohammed worden gezien via zijn dochter [[Fatima Zahra]].

* [[Hanafietenhanafieten]]: vooral in [[India]], [[Pakistan]], [[Afghanistan]], [[Egypte (land)|Egypte]], [[Turkije]] en [[Iran]].

* [[Hanbalietenhanbalieten]]/[[Wahabismewahabisme]]: vooral op het [[Arabisch Schiereiland]]

* [[Malikietenmalikieten]]: vooral in [[Noord-Afrika|Noord]]- en [[West-Afrika]]

* [[Sjafisme|Sjafisjafi'ieten]]: vooral in [[Somalië]], [[Maleisië]] en [[Indonesië]]

* [[Salafismesalafisme]] - puriteinse stroming binnen het soennisme gebaseerd op de [[Hanbalieten|hanbali-madhhab]], die terug wenst te keren naar een originele islam. Salafisten streven ernaar om [[as-Salaf as-Saalih]]ien (de vrome voorgangers, namelijk Mohammed, zijn [[sahaba|metgezellen]] en de generatie daarna) na te volgen.

* [[Alawietenalawieten]] - een stroming binnen het sjiisme (niet verwarren met de [[Alevitisme|alevieten]], zie beneden). Erkennen [[de Twaalf Imams]] als de ware opvolgers van de profeet Mohammed. Qua praktisering heeft het veel gemeen met de sjiieten. Komt voor in het westen van Syrië, het uiterste zuiden van Turkije en het noorden van Libanon.

* [[Alevitismealevitisme]] - deze mystieke stroming wordt ook wel vaak omschreven als een spiritueel religieus-humanistische stroming binnen het sjiisme, gebaseerd op de leer van de 13e eeuwse soefi-meester [[Hadji Bektasj Veli]]. Geloven ook in [[de Twaalf Imams]]. De praktisering komt overeen met het soefisme (voornamelijk de [[Bektashisme|Bektashi-orde]]). Komt vooral voor in Turkije.

* [[Assassijnenassassijnen]] - een stroming binnen het isma'ilisme.

* [[Druzendruzen]] - een uit het sjiisme voortgekomen mystieke sekte. Druzen worden door andere moslims niet altijd als islamitisch gezien. Druzen wonen van vroeger uit in Libanon, [[Syrië]], [[Israël]] (inclusief de Palestijnse gebieden) en [[Jordanië]], en tegenwoordig ook in de [[Verenigde Staten]] en [[Australië (land)|Australië]].

* [[Ismaisma'ilisme]] of Zeveners - mystieke stroming binnen het sjiisme, die in de terugkeer van de zevende Imam gelooft. Komt voor in Syrië en Libanon.

* [[Jafari (sjiisme)|Ithnaithna ashri]] of Twaalverstwaalvers - De grootste en belangrijkste stroming binnen het sjiisme. Erkennen [[de Twaalf Imams]] als de ware opvolgers van de profeet Mohammed.

* [[Zaidietenzaidieten]] of Vijversvijvers - stroming binnen het sjiisme die slechts de eerste vijf imams erkennen. Komt vooral voor in Jemen en Saoedi-Arabië.

Het [[Koranismekoranisme]] is de groeiende overtuiging die de religieuze autoriteit van de [[Hadith]]-verzamelingen geheel of gedeeltelijk afwijst en beschouwt de Koran als meest (of enige) gezaghebbende tekst in de islam. De Koran zou ervoor waarschuwen dat ongegronde Hadith doen dwalen van het ware pad van God. Koranisten zijn van mening dat veel hadith door de [[Omajjadenomajjaden]] zijn gefabriceerd en dat ook de praktisering van de orthodoxe meerderheid hierdoor en door pre-islamitische rituelen en gebruiken is beïnvloed.

De ''Khawarijkhawarij'' is een oorspronkelijk zeer radicale, later [[tolerantie (maatschappij)|toleranter]] geworden [[Stromingen in de islam|stroming binnen de islam]] die zich onderscheidt van zowel soennisme als sjiisme. Belangrijke kenmerken in de leer zijn de nadruk op daden in plaats van [[dogma (algemeen)|dogma]]'s, en het hebben van een goede inborst als geloofsrechtvaardiging. Zij verwerpen [[Ritueel|ritualisme]] en [[Corruptie|corrupt]] leiderschap, wat in het verre verleden leidde tot meerdere opstanden tegen het heersende gezag.

* [[Ibadisme|Ibadietenibadieten]] - de staatsgodsdienst van [[Oman]]. De meest tolerante vorm van islam op het Arabisch Schiereiland. Ook groepen Kabylen in [[Algerije]] zijn aanhangers van deze stroming.

* [[Ahmadiyya (geloofsgemeenschap)|Ahmaddiyaahmaddiya]] - dit wordt door de meeste moslims als een niet-islamitische [[sekte]] gezien. De profeet en grondlegger van de Ahmaddiya is [[Mirza Ghulam Ahmad]]. Aanhangers wonen vooral in [[Pakistan]] en [[India]]. In Nederland zijn de meeste aanhangers geëmigreerde [[Hindoestanen]] uit [[Suriname]], in [[België]] zijn het vooral [[Asielrecht|politiek vluchtelingen]] uit Pakistan.

* [[Asharismeasharisme]] - een sekte die in de 9e eeuw gesticht is als reactie tegen het moetazilisme.

* [[Moetazilismemoetazilisme]] - een liberale, rationalistische stroming binnen de islam.

* [[Qadarismeqadarisme]] - een van de eerste sekte die is ontstaan binnen de islam die de nadruk leggen op het lot van de mens die een vrije wil heeft los van Allah.

* [[Volksislamvolksislam]] - de islam gemengd met pre-islamitische rituelen.

Islamgeleerden zijn het erover eens dat voor God de vrouw 'gelijkwaardig' is aan de man {{Bron?|Ik zou graag een bron zien voor deze geclaimde consensus|2016|02|09}}. Daarnaast hebben vrouwen de mogelijkheid zowel politiek, sociaal als economisch deel te nemen aan de [[samenleving]]. Zij mag zelf een echtgenoot kiezen, maar ook deelnemen aan het opstellen van haar huwelijkscontract. De vrouw heeft binnen het huwelijk de vrijheid om thuis te blijven of te gaan werken. De man kan hier niets eisen van de vrouw,; hij moet in principe de financiële zorg op zich nemen. Wat de vrouw zelf verdient of erft is voor haarzelf, zij is niet verplicht dit te gebruiken voor de zorg van het gezin. De vrouw wordt als moeder en echtgenote binnen de islam hoog gewaardeerd. In de praktijk echter, staan veel moslima's in minder aanzien dan hun broers en worden ze vaak op heel jonge leeftijd [[Huwelijkspolitiek|uitgehuwelijkt]]. Na een uithuwelijking moeten ze vaak, als gevolg van de [[Patriarchaat (ideologie)|patriarchale]] familiestructuur, een ondergeschikte positie aan hun man of zijn familie innemen.