Wieringer boerderij: verschil tussen versies

De stenen delen van Wieringer boerderijen werden doorgaans gebouwd van gele baksteen. Als er al rode baksteen werd gebruikt diende deze voor de accenten. De gele steen werd gecombineerd met brede witte plinten en zwart geteerde houtbekleding. In de horizontaal lopende houten delen van het skuurscotschuurschot zorgde de verticale plaatsing van het hout van de deuren voor variatie.

De kern van het gebouw werd gevormd door de [[Gebint|gebinten]]. Een gebint bestond uit twee staanders en een horizontale ligger, het geheel was doorgaans vervaardigd van [[grenenhout]]. Ter versteviging werden de staander en de ligger verbonden door een schuin lopend deel, de [[korbeel]] (zwing in Noord Holland). Onderheiing van de staanders was op Wieringen niet nodig. De bodem van Wieringen bestaat in belangrijke mate uit [[keileem]]. Vanwege deze bodemstructuur kon er op staal worden gebouwd. Wel werden regelmatig grote keien, die op het eiland veel voorkomen, als fundering voor de gebinten gebruikt. Afhankelijk van de behoeften was het bouwskelet opgebouwd uit twee of drie verbonden gebinten en bestond dus uit een of twee vierkanten. Een gemiddelde maat voor een vierkant bedroeg 7 x 7 meter. Voor de dakconstructie werden rondhouten sparren gebruikt, die in paren op het vierkant werden geplaatst. De daksparren kon men over laten steken, ter plekke van hun uiteinde werd de buitenmuur opgetrokkkenopgetrokken. Zodoende was de hoeve ruim groter dan het vierkant.

De dakbedekking bestond uit riet voor zowel de schuur als het woondeel. Ook komen hoeven voor waar de schuur met riet is gedekt en het woondeel met pannen. In vroeger tijden werd in plaats van riet ook wel roggestro gebruikt. Aanvankelijk werd het riet in de nok afgedicht met grote plaggen, waar houten pennen doordoorheen werden gestoken, die in het zicht bleven. Later paste men gebakken [[Dakpan|rietvorsten]] toe.