Joan Melchior Kemper: verschil tussen versies

Kemper was een [[staatsrecht]]sgeleerde en [[staatsman]] uit de periode van [[Willem I der Nederlanden|koning Willem I]]. Hij promoveerde in 1796 op het proefschrift ''Disputatio juris de jctorum Romanorum principio, quod contra bonos mores fiat, id jure ratum esse non oportere''. Aanvankelijk was hij [[hoogleraar]] [[burgerlijk recht]] en [[natuurrecht]] in [[Harderwijk (Gelderland)|Harderwijk]] en vanaf 1806 in Amsterdam. In 1809 werd hij hoogleraar in [[Leiden]], waar hij een prominent wetenschapper werd. Bij de omwenteling van 1813 speelde hij een belangrijke rol, omdat hij de [[Proclamatie Willem Frederik|proclamatie]] opstelde waarmee Erfprins Willem zich uitriep tot soeverein vorst. De vorst verhief hem later in de [[adel (klasse)|adel]]stand en benoemde hem in 1817 tot [[Tweede Kamerlid]]. Als voorzitter van diverse commissies en als Kamerlid had hij een belangrijk aandeel in de codificatie van het recht. Kemper behoorde tot de meer onafhankelijke Kamerleden.