De aan de rechtshogeschool te [[Batavia (Nederlands-Indië)|Batavia]] tot [[meester in de rechten]] opgeleiddeopgeleide Roem had de overtuiging dat Inonesië een onafhankelijke staat moest worden. Hij sloot zich tijdens zijn studie aan bij de [[Jong Islamieten Bond]] (JIB), en vervolgens bij de [[Sarekat Islam]]. Na de Tweede Wereldoorlog was hij een van de vertegenwoordigers van de [[Republik Indonesia]] bij de onderhandelingen die leidden tot de [[overeenkomst van Linggadjati]], en hij was onderhandelaar bij de [[Renville-overeenkomst]] in 1948. Zijn naam is verbonden aan het [[Van Roijen-Roem-verklaring|Roem-van Roijen-akkoord]], waarin de [[Geschiedenis van Indonesië#Onafhankelijkheid|onafhankelijkheid van Indonesië]] werd geregeld. Hij was gedurende de onafhankelijkheidsstrijd tweemaal minister van binnenlandse zaken en werd later minister van buitenlandse zaken en vicepremier onder [[Soekarno]]. Op [[11 januari]] [[1950]] werd Mohammed Roem benoemd tot de eerste Hoge Commissaris van de [[Republik Indonesia]] in Nederland.
