Albert de Vleeschauwer: verschil tussen versies

Na de bevrijding blijft De Vleeschauwer consequent in zijn trouw aan de Vorst en speelt als [[Christen-Democratisch en Vlaams|CVP]] fractieleider een vooraanstaande rol in de zogenaamde [[koningskwestie]] zijnde de pogingen om [[Leopold III van België|Leopold]] van zijn troon te houden. In 1949 wordt hij minister van [[Federale Overheidsdienst Binnenlandse Zaken|Binnenlandse Zaken]] in het gouvernement [[Jean Duvieusart]] dat er niet in slaagt de koning terug te brengen in augustus 1950. In 1958 wordt hij minister van [[Landbouw]] in het gouvernement [[Eyskens]] II maar moet ontslag nemen omwille van een onduidelijke betrokkenheid bij een [[faillissement]] dat in 1956 in [[Leopoldstad]] uitgesproken werd en in België opgerakeld in [[1960]]. Hij wordt vrijgesproken van alle betichtingen in juni 1964 maar verdwijnt alsnog van het politiek toneel. Als dank voor aan het land bewezen diensten werd hij in 1956 verheven in de [[Belgische adel]] met de titel van [[Baron (titel)|baron]], titel verleend met overgangoverdracht bij eerstgeboorte.