Hendrik de Man: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Citaten van lofzang en eerbetoon na overlijden zijn weinig relevant, Wikipedia is de Story niet. Liever feiten a.u.b.
Regel 49:
Vlaamsgezinde [[collaborateur]]s en de bezetter begonnen evenwel wantrouwen te koesteren tegen zijn belgicistische aspiraties. In het voorjaar van 1941 werd hem een verbod opgelegd om publiek op te treden. Daarop trok hij zich terug in een Alpenhut in [[La Clusaz]] ([[Haute-Savoie]], Frankrijk). Na de [[Bevrijding van de Duitse bezetting in België|Bevrijding]] (augustus 1944) vond hij met de steun van een socialistische medestander [[politiek asiel]] in Zwitserland. Op 12 september 1946 veroordeelde de [[krijgsraad]] hem [[bij verstek]] tot een gevangenisstraf van twintig jaar en tien miljoen [[Belgische frank|frank]] schadevergoeding voor zijn collaboratie tijdens de oorlog.<ref name=classiques>{{cite web |author=Jean-Marie Tremblay |url=http://classiques.uqac.ca/classiques/de_man_henri/de_man_henri_photo/de_man_henri_photo.html |title=Henri de Man, 1885-1953, Professeur à l’Université libre de Bruxelles, Député et ministre dans le parlement belge |language=Frans |publisher=University de Quebec |date=9 oktober 2006 }}</ref>
 
Op 20 juni 1953 kwamen hij en zijn vrouw om het leven toen hun auto nabij [[Murten]] door een trein werd gegrepen,<ref name=classiques/> een dood die door zijn zoon Jan en door anderen als een mogelijke zelfmoord werd aanzien. Na zijn overlijden, nauwelijks achtenzestig jaar oud, zei zijn voormalige compagnon in de politieke strijd, Paul-Henri Spaak: ''"Zijn fouten, die groot waren, die hem een outcast en een banneling gemaakt hebben, verhinderen mij niet te zeggen, dat hij de meest oprechte socialistische denker van de twintigste eeuw was en een van de weinige mannen die mij -somtijds- geniaal schenen. "''
 
==Zie ook==