Ricine: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Invulling parameters sjabloon |
|||
Regel 10:
Ricine is een eiwit dat bestaat uit twee deelketens, A en B genaamd, waarvan de ene zich aan bestanddelen van de celmembraan hecht en zorgt dat de stof in een cel wordt opgenomen, en de andere een enzymwerking heeft die een essentieel deel van een [[ribosoom]] permanent onwerkzaam maakt waardoor een cel die een ricinemolecuul heeft opgenomen na korte tijd niet meer in staat is om eiwitten te synthetiseren en sterft.<ref>Catherine J. Marsden, Vilmos Fülöp, Philip J. Day* and J. Michael Lord (2004): ''The effect of mutations surrounding and within the active site on the catalytic activity of ricin A chain Eur.'' J. Biochem. 271, 153-162</ref> Vormen van dit laatste enzym komen in veel meer planten voor, bijvoorbeeld in tarwekiemen, maar dit leidt in die gevallen blijkbaar niet tot problemen omdat de component ontbreekt die opname in de cel verzorgt.
Ricine is in aanzienlijke hoeveelheden (enige procenten) aanwezig in het schroot dat overblijft na uitpersen van de zaden voor ricinusolie. Het is wateroplosbaar en de productie is relatief gemakkelijk en goedkoop. Het gif kan worden ingeademd, ingeslikt of ingespoten en er bestaat geen tegengif. Zelfs in kleine hoeveelheden is ricine in zuivere toestand dodelijk. De dodelijke dosis voor een mens is 0,03 milligram, dat is een hoeveelheid die uit één enkele wonderboon gehaald kan worden .
In praktijk zijn voor een dodelijke orale dosis voor een volwassene rond de 10 bonen nodig doordat een groot deel van de ricine al wordt afgebroken voor het de cellen kan bereiken. Voor kinderen is deze dosis uiteraard kleiner, en sowieso is het niet verstandig ook maar een enkele boon te consumeren. De boon schijnt een lekkere [[hazelnoot]]achtige smaak te hebben{{Bron?||2015|04|28}} en is daarom extra gevaarlijk.
==Ricine als chemisch wapen==
Regel 26:
Bij orale toediening zijn de eerste vergiftigingsverschijnselen meestal een bloedige [[stoelgang]] en bloedig [[braaksel]]. Dan volgen circulatieproblemen en sterke huidveranderingen. Ook bij dieren komt het tot vergiftigingen met soortgelijke symptomen. Voor paarden geldt reeds 0,2 gram ricinuszaden als dodelijke dosis.
Als eerste hulp geldt het toedienen van een sterk [[adsorptie]]middel (zoals [[actieve kool]]) om de [[absorptie (biologie)|absorptie]] van gifstoffen door de maag te verminderen. Daarna onmiddellijk [[maagspoeling]]en.
Acties als braken en vocht laten drinken worden juist door medici afgeraden in geval van ricinevergiftiging. Braken kan zorgen voor beschadiging van slokdarm en keel, extra vocht zorgt ervoor dat een gif sneller wordt opgenomen in het lichaam.
Bij [[Koliekpijn|kramp]]en kan men [[diazepam]] toedienen.
==Kankerbestrijding==
Men denkt<ref>[http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/2837763.stm BBC]</ref> dat ricine in de toekomst misschien een rol kan spelen in de strijd tegen [[kanker]] - als er een manier kan worden gevonden om het selectief in kankercellen binnen te loodsen; dit geldt echter ook voor veel andere giffen. Door ricine of een ander gif een specifieke kankercel in te krijgen, kan kanker worden behandeld zonder andere cellen aan te tasten. Op die manier zouden patiënten veel minder last hebben van bijwerkingen.
{{Appendix}}
| |||