Aantekeningen uit het dodenhuis: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 32:
In de inleiding legt een naamloze verteller uit dat hij in Siberië Aleksandr Petrovitsj Gorjantsjikov heeft leren kennen, een mensenschuwe leraar die tien jaar dwangarbeid verricht heeft wegens de moord op zijn vrouw. Na zijn dood vindt de verteller een verzameling schriftjes waarin Gorjantsjikov zijn [[memoires]] over die tien jaar geschreven heeft. Deze vormen de eigenlijke roman.
Gorjantsjikov legt uit dat het gedwongen samenleven met honderden dwangarbeiders hem moeilijk viel, en dat hij door hen
Gorjantsjikov vraagt zich af hoe hij het daar tien jaar uitgehouden heeft. Een mens is een wezen dat overal aan went, besluit Gorjantsjikov. Ondanks de
Wanneer hij het niet meer uithield, zei hij dat hij ziek was en mocht hij een tijd in het ziekenhuis verblijven. Daar was het een stuk aangenamer, al waren er soms schreeuwende krankzinnigen en gevangenen die lagen te herstellen van hun stokslagen.
Regel 40:
Gorjantsjikov vertelt over een toneelstuk dat de gevangenen opvoerden, over de dag dat ze mochten beslissen over de aankoop van een nieuw paard, over een in de kiem gesmoorde protestactie tegen het slechte eten en over een mislukte ontsnappingspoging van drie gevangenen.
Na tien jaar kwam dan eindelijk de dag waarop hij afscheid mocht nemen. In het boek verklaart de uitgever de inmiddels overleden Aleksandr onschuldig aan de moord op zijn vrouw. Naderhand zijn de echte daders gevonden en berecht.
==Achtergrond==
| |||