Geluidsintensiteit: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k red.
Regel 1:
De '''geluidsintensiteit''' is het vermogen per oppervlakte-eenheid van een geluidsgolf in een bepaalde richting in een punt. De geluidsintensiteit ''I'' is dus een [[vector (wiskunde)|vectorgrootheid]] die de grootte en de richting van de oppervlaktedichtheid van het geluidsvermogen in een punt in de ruimte aangeeft (in watt per vierkante meter).

De geluidsintensiteit moet niet verward worden met de [[geluidsdruk]], die ook een maat is voor de sterkte van geluid. De geluidsdruk is een [[scalar|scalaire]] grootheid. Het meetinstrument om de geluidsintensiteit te meten is geheel anders dan het meetinstrument voor het meten van geluidsdruk.
 
In geval van een eenvoudige situatie, een geluidsgolf die zich in één richting uitbreidt, zijn de geluidsdruk en de geluidsintensiteit in elkaar om te rekenen. In een complexe situatie, met resonanties en staande golven, is dat niet het geval.
Regel 39 ⟶ 41:
In het nabijheidsveld van een grote geluidsbron kan de geluidsintensiteit er zeer complex uitzien. Op het ene punt kan de geluidsintensiteitsvector van de bron afwijzen, op een ander punt naar de bron toe, afhankelijk van de [[frequentie]]. De geluidsintensiteit is een specialistische manier om het karakter van een geluidsbron in kaart te brengen. Met intensiteitsmetingen kan ook het geluidsvermogen van een bron bepaald worden, via metingen in het nabijheidsveld. Dit kan voordelen hebben als de bron in een ruimte met veel stoorgeluid staat, of als om andere redenen niet in het verre veld gemeten kan worden. Het geluidsvermogen is vaak van belang om geluidsberekeningen uit te voeren, op een willekeurige locatie in een fabriekshal bijvoorbeeld. Het geluidsvermogen van alle machines vormt daarbij een belangrijk invoergegeven.
 
De geluidsintensiteit wordt, zoals de eerste formule laat zien, bepaaldberekend uit de deeltjessnelheid en de geluidsdruk. Een intensiteitsmeter bestaat dus uit twee elementen, een apparaat om de deeltjessnelheid te meten (bijvoorbeeld via laserdopplerlaser-doppler metingen) en een [[microfoon]]. Een alternatieve manier om de deeltjessnelheid te meten is de afgeleide te nemen van de geluidsdruk tegen de plaats. Dit principe vormt de basis van geluidsintensiteitsmeters met twee microfoons. De afstand tussen de microfoons is hierbij van groot belang voor de nauwkeurigheid van de metingen, maar vormt tevens een beperking voor het frequentiebereik van het meetinstrument.
 
Vaak wordt de geluidsintensiteit, net als de geluidsdruk, in een [[logaritme|logaritmische]] maat uitgedrukt. Formeel zou men dit het ''geluidsintensiteitsniveau'' moeten noemen, maar meestal noemt men ook de logaritme van de intensiteit gewoon de geluidsintensiteit in [[decibel (eenheid)|decibel]].
 
==Meetinstrument==
Voor het meten van de geluidsintensiteit zijn verschillende technieken beschikbaar:
*Een intensiteitsprobe bestaande uit twee microfoons op afstand van elkaar. Niet alleen de [[geluidsdruk]] op de microfoons wordt bepaald, maar ook het [[faseverschil]]. Hieruit kan de intensiteit bepaaldafgeleid worden.
*Een meetinstrument dat zowel de geluidsdruk meet als de momentane deeltjessnelheid in de lucht.