Pierre Van Humbeeck: verschil tussen versies

'''Pierre Edouard Van Humbeeck''' ([[Brussel (stad)|Brussel]], [[17 mei]] [[1829]] - [[5 juli]] [[1890]]) was een [[België (hoofdbetekenis)|Belgisch]] [[Liberale Partij (België)|liberaal]] [[Kamer van volksvertegenwooresigerVolksvertegenwoordigers|volksvertegenwoordiger]] en [[minister]].

Van Humbeeck was een zoon van de bankier en [[gemeenteraadslid]] van Brussel Jacques Van Humbeeck en van Anne-Marie Annemans. Hij bleef vrijmetselaar.

Hij promoveerde tot doctor in de rechten (1852) aan de [[ULB ]] en vestigde zich als [[Advocaat (beroep)|advocaat]] in Brussel. Hij was stafhouder in 1873-1874.

Hij werd in 1860 verkozen tot liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Brussel als opvolger van de overleden [[Charles de Brouckère (1796-1860) |Charles de Brouckère]]. Hij vervulde dit mandaat tot in 1884. In 1869-1870 was hij ondervoorzitter van de Kamer.

Hij was minister van Openbaar Onderwijs van [[1878]] tot [[1884]] en lag aan de basis van de tweede organieke wet op het lager onderwijs, goedgekeurd in [[1879]]. De hoofdbepalingen van deze wet waren

* dat iedere gemeente minstens een officiële school moest onderhouden;

* dat de gemeenten geen vrije school mochten subsidiëren;

* dat de onderwijzers in de gemeentescholen een diploma van een rijksnormaalschool moesten bezitten;

* dat het godsdienstonderricht uitsluitend buiten de lesuren kon gegeven worden en op uitdrukkelijk verzoek van de ouders wordenwerden ingericht.

In [[1881]] kwam een gelijkaardige wet op het middelbaar onderwijs tot stand. De Katholieke Kerk, de katholieke politici en het katholiek onderwijs reageerden hierop met klem waardoor het land in twee kampen werd verdeeld en de [[Schoolstrijd (België)|eerste schoolstrijd]] (1878 - 1884) ontstond.

{{DEFAULTSORT:Vanhumbeeck, PPierre}}