|
De polder was rond het jaar 1000 nog gewoon land, er was zelfs meer land dan zoals de polder is ingepolderd. Niet geheel duidelijk is of het behoorde bij de [[Gouw (Germaans)|gouw]] [[Texla]], of dat [[Wiron]] een afzonderlijke gouw was. Door de stormen van onder andere de [[12e eeuw]] was het gebied onder water gelopen en onderdeel van de zee geworden. De stroomgeulen van het [[Ulkediep]] en [[Amsteldiep]] liepen door het gebied.
Deze stroomgeulen werden in 1924 afgesloten met een dijk die het eiland Wieringen verbond met het vasteland. Met de aanleg van de Wieringermeerpolder werd in [[1927]] begonnen. Bij het droogmaken werd gebruikgemaakt van een [[elektrisch gemaal]], nabij Medemblik, de start van de bouwwerkzaamheden was in februari 1928. Ten zuiden van Den Oever op Wieringen is [[Gemaalgemaal Leemans]] gebouwd, een dieselgemaal met een tweetal pompen met een [[debiet]] van 250 kubieke meter per minuut. [[Gemaal Lely]] had drie pompen van elk 400 kubieke meter per minuut. Op 10 februari 1930 werden de pompen in gebruik gesteld.
[[Bestand:Officiële opening van het werkdorp van de stichting De Joodse Invalide Weeknummer 34-41 - Open Beelden - 44927.ogv|thumb|270px|Bioscoopjournaal uit 1934. Feestelijke opening van het werkdorp voor Joodse vluchtelingen in Nieuwesluis.]]
Volgens het oorspronkelijke plan zou de polder pas worden aangelegd als de [[Afsluitdijk]] zou zijn voltooid. Maar omdat Nederland grote behoefte had aan landbouwgrond werd de aanleg versneld. De dijk moest nu in de [[Zuiderzee (water)|Zuiderzee]] worden aangelegd, en moest ook zwaarder worden uitgevoerd. De polder was feitelijk geen IJsselmeerpolder, maar een Zuiderzeepolder (de zogenaamde Noordwestpolder). Op [[21 augustus]] [[1930]] viel de polder droog. Vanaf [[1934]] werd het nieuwe land in cultuur genomen. De uitgifte van land gebeurde hierbij voor het eerst via de overheid. Deze wilde de problemen zoals ontstaan in de eerste jaren na de drooglegging van de [[Haarlemmermeerpolder]] voorkomen (vooral particulier initiatief, waarbij veel armoede bestond en zelfs malaria uitbrak). De kavelgroottes voor nieuwe boeren werden door de machtige [[Wieringermeerdirectie]]Directie Wieringermeer van de Dienst Zuiderzeewerken bepaald op 20 hectare en uitgegeven middels een pachtsysteem. Zo werd hier in hetzelfde jaar onder meer land gevonden voor het ''[[Nieuwesluis (Wieringermeer)|Joodse Werkdorp Nieuwesluis]]''<ref name="Geschiedenis Joods Werkdorp">[http://www.herbestemming-nh.nl/toekomst/joods-werkdorp-slootdorp Geschiedenis Joods Werkdorp]</ref> waarvan [[Abel Herzberg]] later directeur was<ref>Dit wordt vermeld in de film "Bijna nooit" in de reeks ''Het uur van de wolf'' over [[Judith Herzberg]]. <small>Zie externe link aldaar.</small> Het genootschapshuis heeft foto's van dit vroegere werkdorp (→ externe link, 2de link in het kader links).</ref>.
De dorpen werden evenals de boerderijen gepland — m.a.w. [[Planeconomie (discipline)|planeconomisch]] — aangelegd. Men legde eerst de kleinere plaatsen aan, waarbij de gedachte gold dat deze niet te groot mochten worden, omdat in grote dorpen de arbeiders te veel macht zouden kunnen krijgen en het daardoor broeinesten van opstandige activiteiten konden worden. Voor het besturen van het gebied werd in januari 1938 het [[Openbaar Lichaam]] De Wieringermeer ingesteld.
[[Bestand:Wieringermeer_place_dike_burst.jpg|thumb|270px|Plaats waar de dijk opgeblazen werd]]
SindsOp [[1 januari]] [[1941]] waswerd Wieringermeer een zelfstandige gemeente. Op 15 augustus 1941 trad deGerrit heer G.G. Loggers, voordien burgemeester in Barsingerhorn, in functie als burgemeester.
Aan het eind van de [[Tweede Wereldoorlog]] werd de polder door de [[DuitslandWehrmacht|Duitsers]] onder water gezet om [[Geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerde]] luchtlandingen te verhinderen. Op [[17 april]] [[1945]] bliezen zij de dijk op twee plaatsen op, waarna de polder binnen twee etmalen onder water liep. Alle gewassen en vrijwel alle bebouwing ging verloren. Na de oorlog werden de gaten gedicht en op [[11 december]] 1945 viel de polder weer droog. Het raadhuis van de gemeente was verzwolgen door het water en er werd in [[Lutjekolhorn]] een tijdelijk raadhuis gebouwd. Dit werd de Arke Noach genoemd, omdat dit bijna het enige plekje was waar men droog bleef.
In [[1956]] werd de kern [[Kreileroord]] aangelegd.
==Economie==
| 