Dhofar: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix + check >40000 |
k Algemene verbeteringen via Wikipedia:Wikiproject/Check Wikipedia. met AWB |
||
Regel 12:
| website =
}}
'''Dhofar''' is een [[Deelgebieden van Oman|gouvernement]] van [[Oman]]. Het gebied heeft een oppervlakte van 99.300
In 2003 waren er 215.960 inwoners<ref>[http://web.archive.org/web/20071124141932/http://www.omancensus.net/english/pdf_files/final_results.pdf Oman Census 2003] ([[Internet Archive]])</ref>.
Regel 18:
Dhofar stond al vroeg bekend als producent en exporteur van [[wierook]]. Het kostbare wierookhars werd geëxporteerd naar Rome, [[Griekenland]], [[India]] en [[China]]. In de 6e eeuw werd de Dhofar veroverd door de [[Sassaniden]] en dit was gelijk een keerpunt in de wierookhandel. De export daalde en de welvaart nam af. Er waren in de daarop volgende eeuwen contacten met Noord-Oman maar pas in 1879 werd Dhofar definitief door de noord-Omani geannexeerd. Dhofar lag geïsoleerd, ver van het machtscentrum en was daarom op zichzelf aangewezen. Vanaf 1958 verbleef de Sultan [[Said Bin Taimoer van Muscate|Said Bin Taimur]] meer in [[Salalah]] dan in [[Masqat]], maar Dhofar heeft hier niet van geprofiteerd.
Dhofar was een opstandige provincie in de recente historie. Medio 20e eeuw was in de meest zuidelijk provincie een bevrijdingsfront actief. Dit front was een verzameling van verschillende [[Marxisme-leninisme|marxistisch-leninistisch]] geïnspireerde groeperingen. Het doel was Dhofar af te scheiden van de rest van Oman. Sultan [[Said Bin Taimoer van Muscate|Said Bin Taimur]] deed volgens het front te weinig voor de ontwikkeling van het gebied en was corrupt. In het begin was het front succesvol en slaagde erin de provincie grotendeels te beheersen. Ze kregen hierbij steun uit de buurlanden [[Saoedi-Arabië]] en [[Jemen]] en van [[Sovjet-Unie|Russische]] en [[Volksrepubliek China|Chinese]] adviseurs. In 1970 werd de sultan door zijn zoon, sultan [[Qaboes bin Said Al Said]], afgezet. Met hulp van het Britse leger slaagde de jonge sultan erin de opmars van het front te stoppen. In 1971 trok het Britse leger zich terug en namen [[Iran|Iraanse]] officieren de strijd over. In oktober 1975 was de strijd teneinde en kon de sultan zijn gezag vestigen in de hoofdstad van Dhofar, [[Salalah]]. De oud strijders van het front kregen een [[amnestie]]regeling waarvan velen gebruikt hebben gemaakt<ref>''Pieter Verlinden'', Oman en de emiraten aan de Golf, Landenreeks Koninklijk Instituut voor de Tropen, 2000, ISBN
==Indeling==
| |||