Walrusivoor: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Invulling parameters sjabloon
k →‎Geschiedenis: clean up, typos fixed: heften → hieven met AWB
Regel 12:
Kunstige walrusivoorvoorwerpen waren populair in Rusland en andere delen van Europa vanaf de middeleeuwen. Er zijn verschillende walrusivoorsnijscholen geweest, waarvan met name die van [[Cholmogory]] en [[Tobolsk]] bekend waren. Een van de bekendste voorwerpen uit walrusivoor zijn de waarschijnlijk in Noorwegen gemaakte [[Lewis-schaakstukken]] (12e eeuw).
 
In Nederland werd begin 17e eeuw veel op walrussen gevist omdat walrusivoor meer opleverde dan olifantivoor. De walrusvangst hing echter samen met de [[walvisvaart]] en na verloop van tijd werden steeds minder walrussen gevangen, doordat deze te weinig spek opleverden, de walrussen volgens de walvisvaarders "te schuw" werden en de walvisvaart zich steeds meer verplaatste van de jacht in baaien naar de jacht op volle zee. Walvisivoor werd ook onder andere uit Scandinavië en Rusland geïmporteerd voor gebruik als mes[[Handvat|heftenhieven]].<ref>{{Citeer web|url=http://books.google.nl/books?id=Sxj_ale2wQYC|titel=Walrusivoor|werk=Handleiding voor de determinatie van harde dierlijke materialen: bot, gewei, ivoor, hoorn, schildpad, balein en hoef|auteur=M. Rijkelijkhuizen|jaar=2008|uitgever=Amsterdam University Press|paginas=pp. 69-70}}</ref> Ivoordraaiers waren in Nederland wel actief, maar deze werkten liever met het makkelijker te bewerken en makkelijker te verkrijgen olifantivoor.
 
Tegenwoordig wordt het bewerken van walrusivoor nog gedaan door de Tsjoektsjen en de Joepikken rond de [[Beringzee]]. In de [[Sovjet-Unie|Sovjetperiode]] werden verschillende walrussnijcollectieven opgezet in Tsjoekotse dorpen, waarvan die van [[Oeëlen]] de belangrijkste was en is. Door de inwerkingtreding van het [[Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora|CITES]]-verdrag is de handel in walrusivoor echter sterk gedaald.