Bloedbad van Babi Jar: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Omzetting sjabloon op verzoek van toevoeger |
|||
Regel 5:
Voor de invasie van de nazi's woonden er ongeveer 175.000 Joden in Kiev. Het negenentwintigste korps en het zesde [[Nazi-Duitsland|Duitse]] leger namen deze stad in op [[19 september]] [[1941]]. Ongeveer 100.000 [[Joden]] waren toen al de stad ontvlucht. Vlak na de Duitse inname werd door de [[NKVD]] (de geheime dienst van de [[Sovjet-Unie]]) een aanzienlijk aantal gebouwen in het centrum van Kiev opgeblazen. De gebouwen waren veelal in gebruik genomen door de Duitse legerleiding, waardoor de meeste slachtoffers van Duitse afkomst waren. Ter vergelding besloten de Duitsers op [[26 september]] [[1941]] dat alle Joden van Kiev ter dood zouden worden gebracht. Twee dagen later werden de Joden gesommeerd zich de volgende morgen om acht uur in de stad te verzamelen, onder het voorwendsel dat ze zouden worden geherhuisvest.
Op [[29 september|29]] en [[30 september]] [[1941]] werden bijna 34.000 Joden van het [[getto]] naar het ravijn "Babi Jar" (= ravijn van oude vrouwen) gedreven. Het lag destijds net buiten de stad, naast de Joodse begraafplaats. Van hun bezittingen hadden de Joden alles achter moeten laten wat ze niet konden dragen. Ze werden in twee door prikkeldraad afgezette terreinen gedreven, bewaakt door leden van het [[Sonderkommando (veldfunctie)|Sonderkommando]] uit [[Einsatzgruppe]] C, de [[Waffen-SS]] en Oekraïense [[collaborateur]]s. Daar werden zij hardhandig gedwongen zich te ontkleden (later hoefde dit niet meer) en af te dalen in het ravijn. De eerste groepen werden gedwongen op de bodem te liggen, met het gezicht naar beneden, waar ze door Duitsers met [[machinegeweer|machinegeweren]] werden vermoord. De [[Kadaver|lijken]] werden bedekt met dunne lagen aarde, waarna de volgende groepen werden gedwongen daar boven op te liggen, opdat ze op dezelfde manier om het leven gebracht konden worden. Zo werden
== Overlevenden ==
| |||