Bath (Nederland): verschil tussen versies

| lat_deg = 51

| lat_min = 24

| lat_sec = 11

| lon_deg = 4

| lon_min = 12

| lon_sec = 34

Bath is vele malen met zeewater overstroomd doordat de [[Dijk (waterkering)|dijken]] doorbraken. Op 5 november 1530 overstroomde het dorp, maar de gaten in de dijken werden gedicht en het land weer drooggemaakt. Twee jaar later braken de dijken opnieuw door en wederom in 1539. Het dorp was toen volledig verwoest en pas ruim twee eeuwen later, in 1773, werd het gebied weer ingedijkt en drooggemaakt<ref>{{citeCiteer web|url= http://books.google.com/books?id=QEcFAAAAYAAJ&pg=PA176#v=onepage&q&f=false|title=''Abraham Jacob van der Aa'', Aardrijkskundig woordenboek der Nederlanden, Vol 2,Deel 2|accessdate=2011-12-07}}</ref>.

Op 18 oktober 1785 kreeg [[Generaal]] Dumoulin van de Raad van State opdracht om een geschikte plaats voor een [[Fort (vesting)|fort]] te zoeken. Begin 1786 kwam hij met het plan om deze aan de Batse Kaaij te bouwen. Na het uitvoeren van de grondwerkzaamheden werd in 1787 begonnen met de bouw van de militaire gebouwen zoals een kruitmagazijn, [[kazemat]]ten en [[kazerne]]s. Deze waren groot genoeg om een bezetting van 300 militairen te huisvesten. Het fort kreeg twee belangrijke taken, namelijk: (1) de bewaking of belemmering van de scheepvaart van en naar [[Haven van Antwerpen|Antwerpen]] en (2) de bescherming van oostelijk [[Zuid-Beveland]]. Hier werd ook een douanekantoor gevestigd om schepen die van of naar [[ Antwerpen (stad)|Antwerpen]] voeren belasting te laten betalen. In augustus 1809 werd het fort door de Engelsen, in de [[Walcherenexpeditie]], ingenomen. Generaal Bruge had het fort voor die tijd verlaten en de Engelsen konden het zonder strijd binnentreden. Op 24 augustus vertrokken de Engelsen, maar alle bewapening was meegenomen of vernietigd. In 1813 kwam het fort in handen van de Fransen en pas na de [[Vrede van Parijs (1814)]], trokken zij zich terug. In 1828 werd het fort versterkt, maar dit kreeg nog een extra impuls na de [[Belgische revolutie]] in 1830. Eerst werd de zijde aan de [[Westerschelde]] verbeterd en vervolgens de landzijde. In 1833 woonden er 190 mensen in Bath die actief waren in de handel, [[visserij]] en landbouw. In 1839 sloten Nederland en België het [[Verdrag van Londen (1839)|Verdrag van Londen]]. Dankzij de [[neutraliteitspolitiek]] nam de noodzaak voor het fort af en in 1876 werd deze opgeheven. Alleen een douanepost bleef over, die nog tot 1953 zou blijven bestaan<ref>{{citeCiteer web|url= http://www.reimerswaal.nl/index.php?mediumid=9&pagid=371|title=Inventaris van de archieven van de gemeente Rilland–Bath (1782-1969), Fort Bath|accessdate=2011-12-07}}</ref>. Alleen de omtrek van het fort is nog terug te vinden; bebouwing, aarden wallen en de grachten zijn verdwenen.<br />

In 1939 werd het fort nog opgenomen in de Bathstelling, deze had de intentie de toegang tot [[Zuid-Beveland]] af te sluiten. In datzelfde jaar was ook nog opdracht gegeven voor de bouw van zeven gevechtsopstellingen aan de dijk van de Bathpolder tussen de [[Kreekrakdam]] en het kustlicht bij Bath. Een ander onderdeel van deze stelling was de [[inundatie]]vlakte ten noorden van Bath, de enige op Zuid-Beveland. Op 10 mei werd het bevel tot inundatie gegeven, maar door de lage waterstand mislukte het om het gebied onder water te zetten. Toen de Duitse troepen op 14 mei 1940 bij de stelling aankwamen was deze zo goed als verlaten. Na een artilleriebeschieting in de avond gaven de laatste nog aanwezige manschappen zich over. Voor de overgave wilden ze in het raadhuis van [[Rilland]] nog enige documenten en kaarten verbranden, maar hierbij ging ook het raadhuis in vlammen op. Een deel van de Nederlandse militairen had zich teruggetrokken achter de meer naar het westen gelegen [[Strijd in Zeeland|Zanddijkstelling]].<br />

[[Bestand:Bath (Reimerswaal) - View 1.jpg|thumb|right|Zicht op Bath]]

== Externe link ==

{{appendixAppendix}}