Arius (theoloog): verschil tussen versies

Arius verwierp de gedachte dat [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus]], de [[zoon van God]], ook [[God (christendom)|God]] zelf is. Hij leerde dat Jezus het voornaamste schepsel was en ondergeschikt aan God de Vader. Hierbij werd hij fel bestreden door [[Athanasius van Alexandrië|Athanasius]], die Jezus' goddelijkheid een centraal punt vond, wat er toe leidde dat de kerk na Athanasius' dood, Arius' gedachten als [[ketterij]] verwierp. De belijdenis dat Christus de zoon van God is en ook God zelf, is fundamenteel voor een groot aantal stromingen binnen het [[christendom]].

Mede door de controverse over de opvattingen van Arius kwam de kerk tot de vaststelling van de leer van de [[drie-eenheid]] van God en de [[tweenaturenleer]] van Jezus Christus. De verwerping van Arius' leer vond in 325 plaats op het [[Eerste Concilie van Nicea]], toen de [[Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel|Geloofsbelijdenis van Nicea]] werden opgesteld. Deze uitkomsten maakten nog geen einde aan de controverse. Uiteindelijk werd pas ruim een eeuw na Arius' dood, op het [[Concilie van Chalcedon]] in 451, de leer van de drie-eenheid vastgelegd. Er waren nog twee [[concilie]]s (kerkvergaderingen) nodig, alvorens men tot de definitieve afronding van deze theologische kwesties kwam. Het heeft daarna nog ruim twee eeuwen geduurd, voordat de aanhang van het arianisme volledig verdwenen was. Vooral onder [[Germanen|Germaanse]] volkeren, met uitzondering van de [[Franken (volk)|Franken]], heeft het arianisme veel aanhang gehad.