Khusro II: verschil tussen versies

[[Bestand:Gold coin with the image of Khosrau II.jpg|right|thumb|Gouden dinar van Khusro II]]

'''Khusro II''', ook wel ''Chosro'' of ''Chosroes'' genoemd (5??-28? februari 628) was de tweeëntwintigste [[SassaniedenSassaniden|Sassanidische]] [[Koning der Koningen|grootkoning]] van [[Perzische Rijk|Perzië]], een zoon van koning [[Hormizd IV]]. Hij regeerde van [[590]]-[[628]].

In 571, onder de regering van [[Khusro I]], had keizer [[Justinus II]] een eind gemaakt aan een lange periode van vrede tussen het [[Byzantijnse Rijk]] en het Perzische Rijk. Sindsdien was er oorlog tussen beide grootmachten, die geen van beide erin slaagden de overhand te krijgen. De succesvolle generaal [[Bahram Chobin]] kwam in opstand tegen Hormizd. Deze werd bij een paleisrevolutie vermoord vóór Bahram Chobin hem kon aanvallen, en Hormizds zoon Khusro II werd door de samenzweerders op de troon gezet. De jeugdige koning was niet opgewassen tegen Bahram Chobin, die aspiraties voor het koningschap bleek te koesteren. Khusro vluchtte naar Byzantium, ofschoon Perzië er officieel mee in oorlog was. Bahram veroverde [[Ctesiphon]] en liet zich op 9 maart 590 tot koning kronen onder de naam ''Bahram VI''. Hij slaagde er echter niet in om de Byzantijnse keizer [[Maurikios]] (582-602) over te halen Khusro uit te leveren. Integendeel, met een groot Byzantijns leger deed Khusro een inval in het Perzische rijk, en de [[usurpator]] Bahram VI werd in de zomer van 591 verslagen. Khusro kwam weer op de troon en wist zich krachtdadig te handhaven. Keizer Maurikios werd beloond met de provincies [[Armenië]] en [[Georgië]], en met de kwijtschelding van het [[tribuut]] dat sinds de tijd van Khusro I moest worden betaald.

Tot aan het einde van Maurikios’ regering heerste er vrede tussen beide rijken. Nadat zijn opvolger [[Phokas]] (602-610) zich met veel geweld van de macht meester had gemaakt viel Khusro II het Byzantijnse rijk binnen, officieel om zijn vermoorde vriend Maurikios te wreken, maar eigenlijk was het de [[Koning der Koningen|grootkoning]] der Perzen erom te doen zich zo veel mogelijk Byzantijns gebied toe te eigenen. Het Byzantijnse Rijk had te veel last van binnenlandse strijd om zich goed teweer te stellen. In [[614]] werd [[Jeruzalem]] veroverd (waarbij het [[Relikwieën van het Heilige Kruis|Heilige Kruis]] door de Perzen werd weggevoerd, een ernstige vernedering van het Christendom) en in [[618]] viel ook [[Romeins en Byzantijns Egypte|Egypte]] ten offer aan de Perzen. Egypte en Syrië werden in 620 officieel Perzische provincies. In de twintiger jaren van de zevende eeuw bood keizer [[Herakleios]] met grote krachtsinspanningen meer weerstand, en bovendien werd het Perzische rijk ook in het noorden aangevallen door [[Rijk der Göktürken|Turkse]] legers.