Geluidsniveaumeter: verschil tussen versies

Een '''geluidsniveaumeter''' of '''geluidsmeter''' is een meetinstrument om het [[geluidsniveau]] te meten. Het instrument bevat een [[microfoon]], elektronica, en een display. De meeste geluidsmeters werken op een batterij.

Het geluidsniveau wordt uitgedrukt in dB ([[decibel]]) en is een afgeleide waarde van de [[geluidsdruk]] en wordt uitgedrukt in dB (decibel).

De prestaties van geluidsmeters zijn vastgelegd in internationale normen van de [[IEC]]. Zo zijn de [[A-weging]], de [[B-weging]] en de [[C-weging]] gedefinieerd. Er zijn twee klassen van nauwkeurigheid, klasse 1 en 2. De klasse -1 -meters zijn geschikt voor nauwkeurige metingen, voor in een laboratorium of voor het vaststellen of de geluidsproductie voldoet aan wettelijke eisen of aan milieu eisen. De klasse -2 -meters zijn minder nauwkeurig, maar kunnen gebruikt worden om een indicatie te krijgen van het geluidsniveau. De klasse Klasse-1 -meters zijn aanzienlijk duurder dan de klasse -2 -meters.

Om de nauwkeurigheid van de geluidsmeters te waarborgen, moeten deze regelmatig gekalibreerd worden. Tevens dient vlak voor de meting de werking van het apparaat gecontroleerd te worden met behulp van bijvoorbeeld een [[pistonphone]].

In de microfoon wordt de wisselende geluidsdruk die op het membraan van de microfoon terecht komt, omgezet in een elektrische spanning. Voor het meten van geluid wordt altijd een [[integratietijd]] gebruikt, om het tijdsignaal uit de microfoon om te zetten naar een [[Effectieve waarde|RMS]] waarde. De IEC heeft drie integratietijden gestandaardiseerd: