Diagonaalmethode (fotografie): verschil tussen versies

De '''diagonaalmethode''' is een [[Compositie (beeldende kunst)|compositieregel]] in de [[fotografie]], de [[schilderkunst]] en de [[tekenkunst]]. Bij deze compositieregel liggen de aandachtspunten veelal op de [[diagonaal|diagonalen]] van een [[vierkant (meetkunde)|vierkant]] in plaats van op ''sterke plaatsen'', zoals dat bij de regel van derden of de toepassing van de [[gulden snede]] in de fotografie het geval is. Een foto is doorgaans een rechthoekige vorm in de verhoudingen 4:3 of 3:2, waarbij men dus moet kijken naar de vier [[bissectrice]]s van de hoeken. Het beeld oogt prettiger als bepaalde elementen precies op deze lijnen vallen.<ref>Hartel, M. (2008). Urban expression. Digital Photographer, 74(september), 30-42.</ref> De Nederlandse fotograaf en docent [[Edwin Westhoff]] beschreef de regel in 2006 toen hij visuele experimenten verrichtte om te onderzoeken waarom de [[regel van derden]] zo onnauwkeurig is.