Lydië: verschil tussen versies

De grenzen van Lydië varieerden door de eeuwen heen. Eerst begrensde het [[Mysia maior]], [[Karië]], [[Frygië]] en [[Ionië]]. [[Gyges van Lydië|Gyges]] breidde het rijk uit naar het noorden, in de richting van de [[Bosporus]]. Onder [[Alyattes II]] en zijn zoon [[Croesus]] groeide het uit tot een van de machtigste staten in het westen en controleerde het bijna heel Klein-Azië ten westen van de rivier [[Kizil Irmak|Halys]], behalve [[Lycië]]. Lydië eiste tribuut van de veroverde steden, maar liet de bedrijven ongemoeid, zodat het handelsverkeer niet werd verstoord.

Lydië beschikte over een immense rijkdom; er heerst een mild klimaat, en er werd goud gedolven. Lydië was een van de eerste staten die [[munt (betaalmiddel)|munten]] sloeg. Deze revolutionaire uitvinding werd direct overgenomen door [[Milete]] en [[Efeze]], twee Griekse kuststeden die nauw contact onderhielden met Lydië. Voor alle Grieken was Lydië lange tijd het toonbeeld van luxe en rijkdom. De Grieken namen ook de Lydische muziek over.

De Lydiërs waren volgens Herodotus ook de uitvinders van dobbelstenen, bikkels en balspelen: oorspronkelijk bedacht om de ellende van achttien jaar hongersnood te verlichten, door om de andere dag te eten en te spelen.

In [[548 v.Chr.]] versloeg [[Cyrus II de Grote|Cyrus II]] Croesus na een beleg van veertien dagen. Croesus werd mild behandeld na eerst te zijn veroordeeld tot de brandstapel. Lydië werd een provincie in het [[Perzische Rijk]]. De ondergang van Lydië werd o.a. beschreven door [[Herodotus]] in zijn werk ''[[Historiën]]''. Volgens Herodotus was Croesus de eerste vreemdeling die in contact kwam met de Grieken. Al zijn veldtochten hadden succes.

{{Navigatie Historischehistorische landstreken van Anatolië}}