Erwin Schrödinger: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Latere jaren: taal |
voornamelijk interounctie |
||
Regel 16:
| portaal = Natuurkunde
}}
'''Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger''' ([[Wenen]], [[12 augustus]] [[1887]] – aldaar, [[4 januari]] [[1961]]) was een [[Oostenrijk]]
Schrödinger is ook bekend van "[[Schrödingers kat]]", een [[gedachte-experiment]] uit 1935 omtrent het begrip [[superpositie (natuurkunde)#Kwantummechanica|superpositie]] in de kwantummechanica.
== Biografie ==
Schrödinger werd in Wenen geboren als enig kind van het middenklasse-echtpaar Rudolf en Georgine Schrödinger. Hij genoot privéonderwijs tot zijn elfde jaar. In 1898 studeerde hij aan het [[Akademisches Gymnasium]]. Als jongen hield hij van Duitse poëzie en excelleerde in vele vakken. In 1906 ging hij naar de [[Universiteit van Wenen]], waar hij in 1910 zijn doctoraal in de [[natuurkunde]] behaalde.
Aan de universiteit werd hij sterk beïnvloed door [[Friedrich Hasenöhrl]], een briljante fysicus die tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] zou omkomen. Tijdens zijn Nobeltoespraak merkte Schrödinger op dat indien Hasenöhrl niet was gesneuveld, niet hij maar Hasenöhrl in Stockholm zou zijn geëerd. In 1911 werd hij
=== Middelste jaren ===
In 1914 verkreeg Schrödinger zijn [[habilitatie]]. Tussen 1914 en 1918 nam hij deel aan de Eerste Wereldoorlog als officier bij de Oostenrijkse artillerie aan het Italiaanse front. Op 6 april 1920 trad hij in het huwelijk met Annemarie Bertel (1896-1965), die hij reeds voor de oorlog had ontmoet. Nog datzelfde jaar werd hij
In de herfst van 1921 vertrok hij naar de [[Universiteit van Zürich]], waar hij de leerstoel theoretische natuurkunde overnam van [[Max von Laue]]. De zes jaar die hij aan Zürich verbleef, waren waarschijnlijk de productiefste van zijn wetenschappelijke carrière. In januari 1926 publiceerde Schrödinger in de ''Annalen der Physik'' het artikel ''Quantisierung als Eigenwertproblem'' over de golfmechanica
In 1927 volgde hij [[Max Planck]] op als hoogleraar aan de [[Humboldtuniversiteit|Friedrich Wilhelm-universiteit]] in Berlijn. Omdat hij een hekel had aan het antisemitisme van de nazi's, besloot Schrödinger in 1933 uit eigen beweging in ballingschap te gaan en Duitsland te verlaten. Via [[Frederick Lindemann]] kwam hij terecht op het ''Magdalen College'' van de [[Universiteit van Oxford]]. Kort na zijn aankomst ontving hij, samen met [[Paul Dirac]], de [[Nobelprijs voor de Natuurkunde]].
Zijn baan aan Oxford liep stroef; vooral zijn onconventionele levensstijl
=== Latere jaren ===
De ''[[Anschluss]]'' van Oostenrijk bij nazi-Duitsland in 1938 leverde voor Schrödinger meteen problemen op vanwege zijn vertrek uit Duitsland vijf jaar daarvoor, wat door de Duitse autoriteiten was opgevat als een onvriendelijke daad. Kort daarna lukte het hem om naar Italië te vluchten, vanwaar hij doorreisde naar Oxford, en later naar de [[Universiteit van Gent]]. Van die universiteit kreeg hij in [[1939]] een [[eredoctoraat]] toegekend.
Na een kort verblijf in Gent vertrok hij naar Ierland, om te helpen bij de opbouw van het [[Dublin Institute for Advanced Studies]] in [[Dublin]]. Dit instituut moest de Europese tegenhanger gaan worden van het Amerikaanse ''[[Institute for Advanced Study]]'' in [[Princeton (New Jersey)|Princeton]]. Op voorspraak van de Ierse premier [[Éamon de Valera]], een
== Golfmechanica ==
De basis van zijn [[golfvergelijking]]
|author=E. Schrödinger
|year=1926
Regel 52:
== Persoonlijke leven ==
Schrödinger had een lang, gelukkig en zeer open huwelijk met zijn echtgenote Annemarie Bertel, de dochter van een
== Bibliografie ==
|