Vaststellingsovereenkomst: verschil tussen versies

Ook als partijen in hun vaststellingsovereenkomst bepalingen opnemen, die in strijd zijn met [[dwingend recht]], zijn zij toch aan gebonden aan de vaststellingsovereenkomst. Dat komt, doordat de vaststellingsovereenkomst een zelfstandigzelfstandige [[titel (juridisch)|titel]] (= rechtsgrond) oplevert. Een rechter kijkt, als hij een vaststellingsovereenkomst onder ogen krijgt, niet meer naar de historie of juridische achtergronden ervan, maar gaat uit van de nieuwe juridische situatie, de nieuwe ''rechtsverhouding'', die door de vaststellingsovereenkomst is ontstaan. De overeenkomst kan hierdoor maar in beperkte mate vernietigd of ontbonden worden.

In de praktijk komt het regelmatig voor dat partijen, bijvoorbeeld hangende een [[rechtsgeding]], alsnog een minnelijke regeling treffen. Zij kunnen die regeling dan vastleggen in een vaststellingsovereenkomst. Vaak gebeurt dat in een [[proces-verbaal]] van de rechtszitting. Indien op dat proces-verbaal de woorden [[Executoriale titel|In de naam der Koningin]] worden geplaatst door de [[rechter]], dan kan met dat proces-verbaal ook direct nakoming worden afgedwongen.