In de 17de eeuw lag de stad Den Haag nog binnen haar singelgrachten. Tussen Den Haag en [[Scheveningen]] was duingrond, bewoond door vissers en jagers. Vlak buiten de stad lagen wat moestuinen.
Wie via het [[Noordeinde (Den Haag)|Noordeinde]] de stad verliet, zag allerlei molens staan. ErMen warenpasseerde eerst een korenmolen in de Zeestraat, op de hoek van de Sophialaan, waar nu het Ambassador Hotel staat, één wat meer naar rechts, waar nu het [[Plein 1813]] ligt, stond een molen en verderop stond de Mallemolen uit 1613iets na 1614, want op een kaart uit dat jaar, getekend door Cleck van Londerseel staat nog geen molen. DezeHet stuk land was door Huibert Pieterszn Groen vererfd aan zijn zoon Cornelis Hubrechtszn en zijn vier neefjes (de zonen van Huiberts zuster Neeltje en haar man Oth Jacobson). <ref>Toen Den Haag nog 't Haegje was, door E M Ch M Janson, 1972</ref>. Het was een [[slijpmolen]] haddie vlakgebruiky nawerd deom bouwwapens inte slijpen maar ook om mout en mest te vermalen. Tijdens een zware storm braken drie wieken verloren.af Zoen zo stond de molen nogenkele jaren naast een boerderij in het veld. De naam Mallemolen is waarschijnlijk ontleend aan de 'malle' aanblik die de molen geboden moet hebben <ref name=Mallemolen>[http://www.mallemolendenhaag.nl/ Mallemolen - Het Montmartre van Den Haag]</ref>. Rond 1636 werd de molen gebruikt door meestersmid Lambrecht Faessen van der Kist; zijn schoonvader en zwager waren harnasmaker. Acht jaar later moest hij de molen echter verkopen. Hij werd in 1693 afgebroken.
