Pontijnse moerassen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Enkele aanvullingen vanuit it:Agro Pontino en it:Parco nazionale del Circeo. Redactie, wf. |
+lastigere ontginning westen. Consortia, oppervlakte. Ontleend aan it:Agro Pontino |
||
Regel 11:
In de loop der eeuwen werd enkele malen geprobeerd de moerassen weer droog te leggen. Een eind 16e eeuw ondernomen poging mislukte, omdat men nog niet over de vereiste technische middelen beschikte. Een aan het eind van de 19e eeuw ontworpen plan liep vanwege politiek geruzie op niets uit.
De drooglegging van de Pontijnse moerassen kon in 1928 eindelijk zijn beslag krijgen. Het plan was ontworpen door de ingenieur Natale Prampolini. De drooglegging was een van de grote successen van het [[fascisme|fascistische]] regime, dat dit succes dan ook propagandistisch zeer goed heeft uitgemolken. Het unieke ecosysteem in de streek is echter vrijwel vernietigd. In 1934 gaf Mussolini opdracht tot instelling van het [[Parco nazionale del Circeo]] om de resterende natuurwaarden te beschermen. Dit is een van de oudste natuurreservaten van Italië, door de [[UNESCO]] erkend als [[biosfeerreservaat]], en het heeft anno 2013 een oppervlakte van ruim 5600 [[hectare]]. Typerend voor de streek zijn de [[Eucalyptus]]sen, vermeerderd uit geïmporteerde Australische bomen. Ze zijn aangeplant omdat ze grote hoeveelheden water kunnen vasthouden en om als windkering te dienen.
In het westen van de streek zijn er gebieden die tegenwoordig lager liggen dan de [[zeespiegel]]. De ontginning van dit kleinere westelijke deel (26.567 hectare) was daardoor complexer en is gedaan door het ''Consorzio di Bonificazione dell'Agro Pontino''. Het grootste deel, (48.762 hectare) is ontgonnen door het ''Consorzio di Piscinara''.
Vijf plaatsen werden op de Pontijnse vlakte gebouwd: Littoria (het huidige Latina), Sabaudia, Pontinia, Aprilia en Pomezia. Daarnaast werden een dozijn borghi<ref>''Borghi'' (enkelvoud: ''borgo'') kan allerlei betekenissen hebben, maar duidt in elk geval vrij kleine plaatsen aan. In dit geval moet men het zien als 'nederzetting op het platteland'. Anno 2013 zijn de kleinste in Nederlandse ogen nauwelijks meer dan [[buurtschap]]pen, de grotere zijn vergelijkbaar met een niet al te groot dorp, met maximaal ongeveer drieduizend inwoners.</ref> gebouwd voor de boeren op het platteland.
Regel 17 ⟶ 19:
In 1943, na de Italiaanse capitulatie, gaven [[Erich Martini]] en [[Ernst Rodenwaldt]] van de Militaire Medische Academie te [[Berlijn]], opdracht de Pontijnse moerassen opnieuw onder water te zetten door zeewater in de moerassen te pompen, en daarna de pompen te vernielen. Hierdoor keerde niet alleen de malaria terug, maar wist men ook zeker dat de vector van de ziekte, [[Anopheles lanei]], de moerassen zou koloniseren, omdat de larven hiervan in zout water konden overleven. Bovendien werd de [[kinine]]voorraad naar een geheime locatie in het noorden verplaatst. Dit was derhalve een daad van [[biologische oorlogvoering]] om een geallieerde opmars door de moerassen te bemoeilijken. Bovendien was het een wraakactie tegen de Italiaanse bevolking wegens de capitulatie. Circa 100.000 mensen liepen de ziekte op, waarvan een onbekend aantal overleed.
Na de Tweede Wereldoorlog is de schade hersteld en zijn de moerassen opnieuw drooggelegd. De provincie Latina is thans een bloeiend landbouwgebied met bijna 500.000 inwoners, waarvan ongeveer 100.000 inwoners in de stad [[Latina (stad)|Latina
{{appendix|voet}}
| |||