Assyrische Kerk van het Oosten: verschil tussen versies

In [[Transoxanië]] was de Kerk een tijdlang erg succesvol. In het begin van de achtste eeuw werd het gebied veroverd door de moslims. [[Ibn Qutaiba]] veroverde in [[712]] [[Samarkand (plaats)|Samarkand]]. Pogingen om de christenen tot de islam te bekeren, leidden in [[728]] tot een grote opstand, die gevolgd werd door een Chinese poging om het gebied in handen te krijgen. In de slag[[Slag aan deom Talas]] van [[751]] werden de Chinezen verslagen en kwam het gebied weer onder islamitisch gezag. Er volgden massale - grotendeels gedwongen - bekeringen tot de islam.

Onder [[Dzjengis Khan|Dzjengis]] en [[Koeblai Khan]] was het gigantische [[Mongoolse Rijk]] tolerant tegenover de meeste religies. Het leek er enige tijd zelfs op dat de Mongolen het christendom als staatsgodsdienst zouden aanvaarden. Maar [[Timoer Lenk]] was een fanatiek moslim en besloot de lastige christelijke concurrent voorgoed uit te schakelen. Er volgde een ware [[Holocaustgenocide]]. Velen werden vaak op afschuwelijke wijze gedood of bekeerden zich tot de islam om hun leven te redden. Op het einde van de [[14e eeuw]] werd de uitbreiding alzo een halt toegeroepen.

Onder de [[Ottomanen|Turken]] waren de "nestorianen" niet veel meer dan tweederangsburgers. Onderhandelingen met [[Rooms-katholieke Kerk|Rome]] werden gestart. In [[1551]] sloten vele christenen van de Kerk van het Oosten zich aan bij Rome en werden [[Chaldeeuws-katholieke Kerk|Chaldeeërs]] genoemd. Deze [[Chaldeeuws-katholieke Kerk]] aanvaardde de uitspraken van de concilies na Efeze en het gezag van de [[paus]], maar behield de eigen [[liturgie]] volgens de [[Chaldeeuwse ritus]].

In de [[Eerste Wereldoorlog]] vochten christenen aan Britse zijde in de hoop een eigen Assyrisch thuisland te krijgen. Bijna een derde van de “Assyrische christenen” kwam om tijdensin wat wel de [[Assyrische genocide]] dezegenoemd oorlogwordt. De meeste overlevenden zochten een toevlucht in [[Irak]], dat een [[Brits Mandaat Mesopotamië|Brits mandaatgebied]] was. Daardoor werd de christelijke minderheid door hun moslim-buren al gauw beticht van collaboratie met de Britse bezetter. Bij het beëindigen van het Britse mandaat in 1935 besloot de Patriarch van [[Bagdad]] dat het beter was niet op de tolerantie van de moslims te rekenen. Hij verhuisde het hoofdkwartier van de Kerk naar de [[Verenigde Staten]]. Een groot aantal van de "nestoriaanse christenen" week uit naar Syrië (oevers van de [[Khabour]]) en de Verenigde Staten.