Ronald Syme: verschil tussen versies

Sir '''Ronald Syme''' [[Order of Merit (Verenigd Koninkrijk)|OM]] ([[11 maart]] [[1903]] - [[4 september]] [[1989]]) was een van de meest vooraanstaande [[geschiedenis van de oudheid|oud-historici]] van de [[20e eeuw]]. Hij werd wel de "The emperor of Roman History"<ref>Dit was o.a. de titel van het aan hem gewijde In MemorianMemoriam in ''The New York Review of Books'', editie van 6 Maart 1980. Vgl. ook de constatering van Ronald Mellar in zijn voorwoord bij de uitgave van Syme's ''Sallust'', blz. vii, dat Syme de geschiedschrijving van Rome domineerde zoals Gibbon dat deed in de 18e en Mommsen in de 19e eeuw. (''As we move into a new century, it is clear that in the twentieth century Ronald Syme bestrode Historiography of Rome much as [[Edward Gibbon]] and [[Theodor Mommsen]] did in the eighteenth and ninteenth centuries.'')</ref> (keizer van de Romeinse geschiedenis) genoemd. Zijn bekendste werk is de ''The Roman Revolution.

Syme is geboren in [[Eltham (Nieuw-Zeeland)|Eltham]] in [[Nieuw-Zeeland]]. Van 1921 totot 1925 studeerde hij Klassieke Talen en Frans in [[Wellington (stad)|Wellington]] en [[Auckland]]. Zijn opmerkelijke begaafdheden bleken al weldra: in Auckland werd hij op zijn 20e al benoemd tot assistent lector, terwijl hij nog in Wellington studeerde. Verder won hij twee maal de 'Gaisford Prize for Greek Prose': In 1926 met het vertalen van een deel van [[Thomas More]]'s ''Utopia'' in [[Oud-Grieks]] proza, en in 1927 met het vertalen van een deel van William Morris's ''Sigurd the Volsung'' in Oud-Griekse [[hexameter]]-verzen;. ook inIn 1926 won hij ook de ''Chancellor's Prize for Latin Prose'' voor een vertaling in Latijns proza van een deel van het werk van [[Thomas Macaulay]].

Van 1949- tot 1970 was hij Camden Professor of Ancient History in Oxford, maar ook na zijn [[emeritaat]], tot het einde van zijn leven, bleef hij publiceren. Hij reisde veel, gaf lezingen en colleges in Noord- en Zuid-Amerika, Moskou en Canada, en was voorzitter van de ''Conseil International de de la Philosophie et des Sciences Humaines'' van de [[UNESCO]]. In 1959 werd hij geridderd en sindsdien mocht hij de titel ''Sir'' dragen. Hij ontving vele eredoctoraten van universiteiten over de hele wereld. In [[1976]] kreeg hij de Britse [[Order of Merit (Verenigd Koninkrijk)|Order of Merit]]. Syme heeft altijd het Nieuw Zeelandse staatsburgerschap behouden.

In 1958 verscheen zijn indrukwekkende boek ''Tacitus''<ref>Alleen al de 95(!) appendices in dit 856 blz. tellende werk zijn indrukwekkend.</ref>. Dit is niet slechts een werk over de historicus [[Publius Cornelius Tacitus|Tacitus]] en zijn taal en werk, maar behandelt ook de politiek van het tijdperk dat Tacitus zelf behandelt in zijn ''Annales'' en ''Historiae''<ref>datDat wil zeggen zeggen over de Julio[[Julisch-Claudische dynastie|Julisch-Claudische]] en [[FlaviaanseFlavische dynastie]] van het Romeinse Keizerrijk.</ref> en de verdere tijd van Tacitus leven tot aan 117 n.Chr. Het werk is geschreven in een welhaast taciteïsche stijl, d.w.z. met een extreme compactheid<ref>In de dertiger jaren van de 20e eeuw had hij al politieke commentaren geschreven in een taciteïsch Latijn.</ref>.